ebeda
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

ebeda

Sonu Olmayan Bir Yolda Birlikte Yürüyenlerin Sitesi
 
AnasayfaAnasayfa  Unutamamak... Empty  Radyo  Latest imagesLatest images  AramaArama  Giriş yap  Kayıt OlKayıt Ol  
Son Konular
Konu Son Yazan GöndermeTarihi
Cuma Şub. 09 2024, 12:26
Cuma Şub. 09 2024, 12:25
Cuma Şub. 09 2024, 12:25
Cuma Şub. 09 2024, 12:24
Çarş. Ara. 06 2023, 12:37
Çarş. Ara. 06 2023, 12:26
Çarş. Ara. 06 2023, 12:20
Ptsi Ara. 04 2023, 15:55
Ptsi Kas. 06 2023, 20:33
Ptsi Kas. 06 2023, 20:23
Ptsi Kas. 06 2023, 20:19
Ptsi Kas. 06 2023, 20:17
Ptsi Kas. 06 2023, 20:16
Ptsi Kas. 06 2023, 20:15
Ptsi Kas. 06 2023, 20:14

 

 Unutamamak...

Aşağa gitmek 
2 posters
YazarMesaj
mustafa43
Admin
Admin
mustafa43


Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08

Unutamamak... Empty
MesajKonu: Unutamamak...   Unutamamak... EmptySalı Eyl. 10 2013, 21:22

Unutamamak...

Unutmamak; bin yılın yorgunluğu, unutamamak bana verilmiş bir ceza gibiydi. Hiçbir şeyi unutmuyordum, unutmadıkça yüküm ağırlaşıyordu, yılların yorgunluğuyla daha da yaşlıydı yüreğim artık…

Her şeyi kolayca unutabilen insanlara gerçekten imreniyordum, unutmak kendini affetmek gibidir. Affettiğinde ancak birini ya da bir şeyi için rahat eder ve onu düşünmekten artık vazgeçersin. Ben unutamıyordum hiçbir şeyi, unutmak bir ödül gibiydi çevremdekilere bu yüzden benzemiyordum belki de. Ruhum biraz daha fazla olgun geliyordu şimdilerde bana, hiçbir şeyin unutulamamışlığıyla yaşamaya çalışıyordum. Ağır bir yüktü bu üstelik omuzlarda olsa kolaydı, beden taşırdı, ama bu yorgunluğu yürek de taşıyamıyor…

Belki de ALLAH'ın bana verdiği bir cezaydı bu, bu dünya da çekmemi istediği. Çoğu geceler kabuslarla uyanıyordum. Aslında unutmadığımı bildiğim sadece beynimin bir köşesinde her şeyden sakladığım, üzerimi örtmeye çalıştığım anlardı. Gördüğüm kabuslarla birlikte tekrar gün yüzüne çıkıyordu hepsi, meğer beni hiç terk etmemişler, hep orada bir yerde saklanıyorlarmış...

Küçükken kapıların arkasından korkardım hep, sanki öcü gibi bir şey beni beklerdi ve ben kapıyı açar açmaz beni öldürecekti sanki. Tüm kapıları korkarak açardım. Şimdi de gördüğüm bu kabuslar çocukluğumdaki öcüler gibi bekliyorlar hep bir yerde, üzerleri örtülmüş sadece. Unutmamak bin yılın ağırlığını bırakıyor insanın üzerine, unutma hayalleri kurarken ilk başlarda, sonra bunun imkansızlığını anlıyoruz, belki de artık unutmaya gerek yoktur artık, unutamadığımız şeyler asıl amacını yitirmiş bulunuyorlar çünkü ve biz bununla yaşamaya çalışıyoruz. Unutmak en güzeli, en temizi belki, ama unutamıyorsak da zorlamanın anlamı yok gibi…

Sıradan oluyor artık unutmamak, yağmur gibi, her sabah doğan güneş gibi, gökteki yıldızlar gibi, hayatın gün kadar gerçek oluşu gibi. Öyleyse; unutmadan, unutmaya çalışmadan, unutmamakla yaşamaya çalışmak...

Selam Sevgi ve Dua ile...
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
MaVi_GüL
Admin
Admin
MaVi_GüL


Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08

Unutamamak... Empty
MesajKonu: Geri: Unutamamak...   Unutamamak... EmptyÇarş. Eyl. 11 2013, 02:04

çiçek16Allah razı olsun  çiçek16 
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
 
Unutamamak...
Sayfa başına dön 
1 sayfadaki 1 sayfası

Bu forumun müsaadesi var:Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
ebeda :: Sanat ve Edebiyat :: Denemeler-
Buraya geçin: