mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: İçimizdeki Solmayan Çiçek Sevgi Paz Eyl. 01 2013, 19:58 | |
| İçimizdeki Solmayan Çiçek Sevgi
Sevgi; her şeyden önce kalbe bağlı gönül işidir, onun iyilik halidir. Yaratılıştaki insan fıtratına bağlı ruhi olgunluk hali olduğundan akılla yaşanır. Onun için insanın akıl ve bilgi sahibi olması gerekir. Sevgi, doğal ruha bağlı olgunlaşma hali olduğundan, insanın duygu ve hislerinin geliştirilip olgunlaştırılması gerekir. Geliştirilip olgunlaştırılan duygu ve düşünceler insanı, insan yapar. Onun için insan ruhunun doğal ruha uyum sağlaması gerekir ki, sevgiyi anlayıp doğadaki tüm güzellikleri hissedip yaşayabilsin. Onun için akli ruhun kendini tanıyıp kendine çeki düzen vermesi gerekir...
Kısacası insanın sevip sevilmesi için, her türlü insani değere sahip bilgiyle donanımlı olması gerekir ki, yaşadığı şu iki günlük yalan dünyada sevip sevilmeyi öğrenip yaşamadan ölmesin. İşte bu yüzden sevgi; duygudur, histir, sezgidir onun için duyup, duyarlı olmaktır, hissedip hissettirmektir, sezip sezdirmektir. Sevgi varlığın asıl kendisidir, onun için yaratanın var olmasıdır, varlıktır, var olmaktır. Yaşayıp, yaşatmaktır, tüm hayatlara değer vermektir, yaşayıp var olmaları için gayret sarf etmektir...
Sevgi; bilgidir, inançtır, içtenliktir, saflıktır, arı duru temiz olmaktır. Işıkta yaşayıp, karanlıktan kaçmaktır, karanlıktan kaçarken Hak'la buluşmaktır. Doğruluk, dürüstlük, samimiyettir, adaleti gözeterek hak, hukuk içinde yaşamaktır. Hayatı kolaylaştırmak için çalışkan ve paylaşmacı olmaktır. Sevecenlik içinde sempatik tavır ve davranışlar gösterebilmektir. Anlayıp anlaşmak, kardeş olup paylaşmak için insanı, insan yapan farkındalık duygusunu geliştirerek insanın paylaşımcılığını en yüksek seviyeye çıkarmaktır. Sevmeden önce saygı duymayı öğrenmektir. Sevgiyi yaşayıp yaşatmak için her şeyden önce konuşkan, kibar ve nezaket kurallarına uygun yaşamayı öğrenmektir. Onun için sevgi, güler yüzlü ve nazik olmaktır...
Sevgi; içselliktir (duyup, hissedip, hissettirmektir). Bakmaktır; bakıp bakıp seyretmektir, seyrederken hayal kurup, düş görmektir.
Dokunmaktır; her dokunuşta koklaşmaktır, dokunup, koklaşırken benlikten geçip yanıp yok olmaktır. Çünkü bakan göz ısıtır, tutan el tutuşturur, söyleyen dil yumuşatır, eriyip eritir. Her bakışta, her dokunuşta, her muhabbette yürekler bir edilir, kin, nefret silinip yok edilir. Hak huzurunda haklar bir bilinip helâl edilir. Düşmanlıklar kalkar, herkes kardeş edilip, dost bilinir, büyük küçük bir bilinip bir edilerek gönüllerde düğün, dernek kurulup bayram edilir...
Sevgi; Hakk'tır; çalışıp kazanıp üretmektir, güven verip, güven duymaktır. Güzel ahlaktır, güzel ahlak; erdemliliktir. Erdemlilik; ar, edep, haya sahibi olmaktır. İnanıp, inandırmaktır, unutup, unutulmamak için hatırlayıp, hatırlanmaktır. Sevgi; acıyıp merhamet etmektir, şefkat gösterip, hoş görmektir. Sabredip katlanmasını, katlanırken korkudan uzak, umut içinde yaşamasını bilmektir. Anlayıp kavramak, kavrayıp kuşatmak, kuşatıp kucaklamak için seveceğin varlığın benliğine bürünüp, kalbi, eli, ayağı, gözü, kulağı, dili, olmaktır. Her şeyden önce insanın kendini tanıyıp, haddini bilmesidir...
Dünya haliyle hemhal olup, halden anlamasıdır. Halden anlamak için sürekli; iyiyi güzeli gözetip doğrudan yana olmaktır. Yalandan, dolandan, riyadan, iki yüzlülük ve aç gözlülükten uzak durup, Hak yanında, kendini unutup, Hak'tan yana doğru, dürüst olmaktır. Uzlaşmacı olup, kavgadan uzak, barışçıl yaşamayı bilmektir. Sevgi; fedakârlıktır, onun için istemeden vermektir. Öğrenmektir. Öğrenmek için bilgi sahibi olmaktır, eğitilmektir. Eğitilmek için güzel alışkanlıklar edinmektir. Gerekirse yalnızlıktır, yanmaktır, onun için yalnız kalıp yanmayı göze almaktır. Emek verip, zaman harcamaktır, ömür verip, ömür harcamaktır. Katlanıp tahammül etmektir, tahammül ederken dönüşüp değişip, erginleşip olgunlaşmayı bilmektir...
Her doğan güneşle, her gün yeniden doğmaktır, doğmak için her yeni güne, uyum sağlamasını bilmektir. Sürekli ilerlemek için dünyayı takip etmektir. Ahlak ölçüleri içerisinde dönüşüp değişmeyi bilmektir. Herkesi olduğu gibi kabul edip, (hata, kusur, eksik ve noksanlıklarını arayıp bulup görmeden) varlığına saygı duymaktır. Yaşadığımız hayatı kolaylaştırmaktır, kolaylaştırmak için ölümü hatırlayıp, ahreti unutmadan yaşamaktır. Sevgi, her iki dünyanın hem hikmeti, hem huzurudur onun için sevgiyle hikmeti bulup sağlık sıhhat içinde, huzur bulup, sükun içinde yaşamak için paylaşmacı olmaktır...
Onun için, sevgi; nefisle (beden için) yapılırsa anlıktır dolayısıyla ahmaklıktır. Akılla (ruh için) yapılırsa sonsuzluktur, dolayısıyla o da Hak'tır. İşte, asıl ve asil olan sevgi budur. Onun içindir ki; asıl olan sevgi; Hak'ın (ALLAH'ın) bizleri sevdiği gibi, sevmektir. Çünkü O (ALLAH), bizleri; hiç bir ayrıma tabi tutmadan, bütün hata, kusur, eksik ve noksanlıklarımıza bakıp onları arayıp, bulup, görmeden, hatta hiçbir şart ileri sürmeden, ön koşulsuz, bizi biz olarak kabul edip her şeyimize rağmen sever...
O nedenle de gerçek sevgide; benlik yoktur, benimsemek vardır. Benimsemekte ben, sen, o gibi ayrılıklar olmaz. Var olan, bir O (ALLAH). bir de yarattığı biz varız. Çünkü bizde birlik, birlikte teklik, teklikte dirlik, dirlikte huzur ve sükunet vardır. Huzur ve sükûnetin olduğu her yerde; bir, tek ve diri olan sadece ALLAH vardır. Onun için; bir, tek ve diri olan her yerdeki her şeyi sevmek Hak'tır. Hak'tan dolayı sevip sevilmek bir insan için en büyük bahtiyarlıktır o nedenle de sevginin asıl kaynağı ALLAH'tır. O'nun için, O'nun adına; her şeyi sevmek gerçek anlamda insanlıktır...
O halde; ALLAH; akıl, sevgi, aşk üçgenindeki muhabbette saklıdır. Çünkü ruh aklı, akıl sevgiyi, sevgi aşkı, aşk muhabbeti oluşturur. Muhabbet, kalpten dile yansırsa insanı mecnun eder. Akla yönelirse deli eder. Dilden kalbe yansıyıp öze ulaşırsa işte o zaman da sevgi, insanı veli eder. ALLAH'a yaklaştırır. Sonunda da sizi O'na dost eder...
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
] 
