Bazen öyle bir noktaya geliyorum ki; Bir çok şeyin adını koyamaz oluyorum. Dost, düşman, aşk, öfkem ve neşem hepsi birbirine karıştı. Net olan bir şey var ki; Kalbim yumuşadıkça insanlar daha bir acımasızlaşıyor. İşte bu yüzden artık kabuğum daha bir sert. Attığım adımlar ürkek ve yavaş, hayallerim sınırlı. Kalbimin anahtarı ise sadece samimiyet. Gerisi de ALLAH'a emanet...