Kanamalı Yalnızlık..!!!
Cevapsız kalan soruların ardından geceler boyu uykusuzluk
gelirmiş.Ağrıyan başını duvarlara çarparak canını yakma
isteği sırf canını acıtarak yaşadığının farkına varmak içinmiş...
Bak saçlarımın arasından kan akıyor ellerim kan içinde evet
yaşıyorum hala hayattayım.Ya sorular onların cevabı? Yine
cevap yok, sadece karanlık ve kan kokusu soluyorum uzun zamandır...
Sana sesleniyorum, sessizlik! Neden diyorum neden bana
cevap vermek zorundasın.Ömrümün sonuna kadar beni böyle
cevapsız ve kanayarak bırakamazsın.Buna hakkın yokki. Acı
bana ne olursun demek istiyorum yerle bir ettiğin gururumla
önünde eğiliyorum acı bana diye ağlıyorum...
Yine konuşmuyorsun, gözlerini başka yöne çeviriyorsun,fark
ediyorumki artık beni görmeye bile tahammül edemiyorsun.
Bana karşı ne hissediyorsun iğrenme ve acıma.Gurursuzluğumla
dalgamı geçiyorsun yoksa.Eski halime dönmeme imkan yokki.
Tüm cevaplarım sende saklı, bak kalbimde senin ellerinde kanıyor.
Söylermisin bana nasıl geriye dönebilirim,nasıl kendim olabilirim tekrar..?
Kapında beklemekten başka çarem yok.Belki birgün o kapı açılır
ve beni içeri alırsın.İşte o zaman biter bu gün aşırı intiharlar, bu
kanamalı yalnızlıklar...
Ateş böceğinin geceyi aydınlattığı ışık kadarda olsa umudum var
o kapının birgün açılacağını ve sorularımı cevaplayacağına dair...
Ve bu umut gerçekleşene kadar benim gecelerim uyumak için ALLAH'a
yalvarmakla geçecek.Kurtulmak istiyorum artık bu kanamalı
yalnızlıktan bu cevapsız sorulardan artık. Bak seni beklediğim
kapının önünde uyuya kalmışım, aç o kapıyı beni uyandır ve
içeriye al,lütfen..!
ALINTI
Anasayfa 
] 
