Sen Ağladıkça O Daha Cok Ağlar

Özel Üye Mesaj Sayısı : 2555 Kayıt tarihi : 30/08/10

Sen Ağladıkça O Daha Cok Ağlar

Gözyaşı aklına koymuşsa yola koyulmayı engel olamıyoruz.
Göz kapaklarımızı bir anlık hamle ile kapatmaya çalışsak bile kıyıdan köşeden yola devam etmesini biliyor… Peki, ama neden akar ki gözden yaş? Sevinç ya da hüzünden.

Belki de akan berrak damlacıklar geleceğin berraklığını gösteriyordur bilemeyiz…
Ama usta şairin de dediği gibi bazen, ağlamak için gözden yaş mı akması lazım?

Evet, kimileri ağlar salya sümük… kimileri ağlar yüzünde gülücük ama yüreğinde çoğalır tuzlu damlacık… neden ağlar ki biri gözyaşları içindeyken diğeri kuru göz pınarlarıyla gönlünde… Ağlıyorsa eğer biri ya değer veriyordur ya da aşıktır değil mi?

Ve zaten eğer aşıksa değer de veriyordur aşkına değil mi? Benimki de soru yani değil mi? Hiç insan değer vermediği birine aşık olur mu? Kusuruma bakmayın onu o halde görünce cümlelerim birbirine karışıyor işte… ne diyeceğimi, ne yapacağımı bilemiyorum.
O an aklıma gelen tek şey ya onunla ağlamak ya da onu neşelendirebilmek. Ağlayan biriyle ağlayabilmek de büyük bir şey aslında, eğer timsahlık yoksa geninde…

Ama sanki ağlayabilmek, ağlamak kolay olan gibi geliyor…

Oturursun yanına ve duygusuna ortak olarak başlarsın gözlerinden yaşları akıtmaya. Belki hiç durmazsın o ağlamaya devam ettikçe. O ağlar sen ağlarsın.

Sen ağladıkça o daha çok ağlar…

Ama ağlayan birini güldürebilmek biraz yük bindirir sırtımıza…
Çünkü ona değer veriyorsun, bu nedenle hüznünü de paylaşmalısın ve diğer taraftan da yüzünü güldürebilmek için çaba göstermelisin ancak hüznünü hiçe saymadan yapabilmelisin tüm bunları. Ama birinin yanına oturup evet, bende çok üzgünüm yaşadıklarından dolayı diyerek ağlamak, ağlayabilmek yine de kolay olanmış gibi geliyor ve sevdiğin, değer verdiğin yani kısacası aşık olduğun birinin bir anlık güler yüzüne neler vermezsin değil mi? Ve hele bir de o yüzündeki gülümsemenin tek kaynağı sensen eğer… Bir an evet, tek bir an bile yüzünde gülücükler açsın diye kendine şaşarcasına şekilden şekile girersin değil mi? O karşında gözyaşları içinde ağlamaya devam ederken sen de hem hüznünü paylaşıp hem de yüzünü güldürebilmek için kendini unutursun bir nevi…

Ve evet, bir an bile olsa güler ve o gülen yüzüyle sana bakar göz göze gelirsiniz.
Ve sonrasında sana gülümseyerek sen varya manyaksın, delisin der, sen de evet, bunun tek sorumlusu sensin çünkü bütün aklımı sen aldın diye fısıldarsın içinden…

Gözleriniz konuşmaya başlar o birkaç saniyelik zaman içinde. Aslında her şeyi anlatmış, anlamış ve anlaşmıştır gözler. Ama dudaklarınız susar ve gözleriniz de artık yön değiştirir isteksizce… Çünkü her şeyin ikinizde farkındasınızdır. Kalpleriniz kırılmıştır sevdadan.

Ve belki de ikinizde birbirinize inanamıyorsunuzdur geçmişten kalbinizi kıranlar yüzünden. Sen karşımdaki gerçek mi diye kendi kendine söylenirken, o da kaldı mı bu zamanda böylesi diyerek düşüncelere dalıyordur. Ama geçirdiğiniz zamanlar içinde azar azar da olsa çoğaltarak sevginizi birbirinize vermeye başlıyorsunuzdur farkında olmasanızda. Ve bu durum böyle devam edip gider. Ta ki, ruhlar birleşmeyi isteyinceye dek… Ve artık o andan sonra kendinize sözünüz geçmez. Dur dersiniz ama dinlemez ayaklarınız. Tutma dersiniz ama onu sarmalar kollarınız. Görmemek için kapatırsınız göz kapaklarınızı ama hayal dünyanızda belirir silüeti… Ve öpmek yok diye çığlık atsanız da, dedim ya artık sözünüz geçmez kendinize ve dinlemez sizi dudaklarınız…

Yılmaz Akbaş

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Bir Türbe ki Ruhum Gelen Ağlar Giden Ağlar
» Bir Türbe ki Ruhum Gelen Ağlar Giden Ağlar
» Şair Ağlar Şiir Ağlar...
» Daha Samimi ve Daha Çok İnanarak Dua Etmek...‏
» Şehir Çiçekleride Ağlar...