mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Ah Yusuf... C.tesi Haz. 01 2013, 19:01 | |
| Ah Yusuf...
Yusuf'u kaybettim, Kenan ilinde. Hüznün çocuklarıyız biz yüreğimiz kabuk bağlamış yaralarla, bir dokunulup, bin ah işittiren yürekler. Acı katığımız, umut örselenmiş yüreğimizde sadık bir yoldaş. Güneş en erken bize doğar, ilk ışıklarını bizimle paylaşır, geceden yalnız bırakmamışız dostumuzu. Yüreklerimizi ısıtır, sonrada bizi geceye bırakır. Yıldızlara, uzaklara, derinlere, karla kaplı yüreğimiz üşür, yalnızlıktan...
Yusuf bulunur, Kenan bulunmaz. Bir tebessüm etmişsek güneşe, bin defa da sessizliğinde, sensizliğinde ve gecenin eşliğinde ağlamışız. Kuyuya bırakılan Yusuf'uz, dudaklarımızın kenarında mütevazi bir tebessüm saklıdır gözyaşıyla beslenen. Kim bilir belki umut oradan yeşeriyordur yüreklere, sakın dokunmayın yüreğimize. Vardır her zaman hüzün gözbebeklerimizde, bir dokunulsa akıp dudaklara doğru kayacak olan bir yudum gözyaşı seli...
Kuyuya terk edilen ey Yusuf, ihanetin hançeri sürekli aynı ellerde midir. Her zaman kardeşler mi bırakır kuyuya, ya dostlar, ya cananlar onlarda bırakırlar mı kuyuya. Bir ömür kuyuda geçer mi Yusuf, sahi kervancılar ne zaman geçecek buradan, bu aklı fikr ile Leyla bulunmaz. Yusuf ey Mısır'ın Sultanı, peki ya ben kimim, neden kuyu, benim Mısır'ım neresi. Kader garip bir bilmece midir ey Yusuf, ne zaman çözülür bu bilmece, gecede neler gizlemiş sahip, neden uykusuz geceler. Neden tatsız hayat, neden içtiğim suyun tadı yok, yoksa yoksa bu kuyunun suyu mu...
Yusuf, bir ömrün vebali nedir, ödeyebilir mi bir insan bunu, kuyudan ne zaman çıkılır Yusuf. Ellerimi uzattıkça engelim çarpıyor Yusuf, bir küçük kuş gibi dışarı çıkmak için çırpındığımda, kafese çarptığımda, elimde sadece yorgunluk kalıyor. Yüreğim acıyor, başım yorgunluktan dönüyor, yorgunluğum bedenden değil ha, zihnin o kadar yoğun ki Yusuf. Bu ne yaredir ki derman bulunmaz, sahi sen kuyuda iken neler yaptın, kimlerle arkadaş oldun, kimi sırdaş tuttun masum yüreğine. Nemli duvarları mı, nasıl tutundun o kuyuda, kolların seni taşımaktan yorulmadı mı çıkmak için her elini uzattığında umut var mıydı minnacık yüreğinde. Sahi onu nasıl sakladın kirli yüreklerden...
Yoruldum ben Yusuf, yaşamak var ile yok olmak arasında bir çizgi. Çokta önemli değil nefes alıp vermek, bu bilmecenin sonu nedir Yusuf. Üşüyorum, ürperiyorum, ya sar bedenimi bedenine, ya da bırak düşeyim, gönüldaşım tut artık göğüs kafesimden yoruldum, düşeceğim. Sahi düşsem de kurtulacağım, bıraksan da, ya tut ya da bırak, Araf ta bırakma...
Ölen beden imiş aşıklar ölmez...
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Ah Yusuf... Paz Haz. 02 2013, 01:13 | |
| | |
|
] 
