Yokluğundadır Varlığın

Özel Üye Mesaj Sayısı : 2555 Kayıt tarihi : 30/08/10

Yokluğundadır Varlığın

Ne yapacağı belli olmayan bir sızıntı gibi dağılıyordu son cümleler beynine. Huzursuz olmakta haklıydı ne diyecekti acaba. Ne idi sebebi bu suskunluğun. Ardında ne olacaktı.

— Geleceğim’ dedi.

Gelecekti, herkes için güzeldi her şey tabii. Umutlar bulutlardaydı. Gelecekti ve her şey düzelecekti. Ya da kötürüm olacaktı dünyalar. Ani bir zamansızlıktı sanki. Öyle sezmişti Sevgi, bir yandan çok güzeldi gelecek olması, diğer yandan da ‘’neden’’ gelecekti ki. Durup dururken ne oldu ki.

Her günkü gibi normaldi her şey. Sevdası azalmıştı biraz da olsa içinde. E gittikçe de yavaşlıyordu zaten hayatı. Nereye baksa kuruyordu yaşları. Elleri titrer gibi oldu. Kaldırım dar geldi bir an kendiyle ruhu arasına. Telefonu çaldı.

— Efendim!
— Ben geldim.

Ne güzeldi hayat bugün. Sevgi sevinçliydi, sevdiği gelmişti. Yüzü hayal, içi buzdu ama. Neyin nesiydi ki bu. Sever adım gitti eve. Akşam varlığını görüp sevinecekti. Ruhu bir nebze de olsa okşanacaktı sevgisiyle sevdiğinin. Nişanlanalı yalnızca birkaç ay olmuştu. Ama öncesi vardı sevdasının, yüzünün güldüğü, ömrünün var olduğu zamanlar.

Önce büyükler toplandı, yemek yenildi. Sohbetler edildi ve asıl mevzua geldi sıra.. Sevgi heyecanlıydı ama yine de yolların çarpışacağı hissi gitmiyordu sinesinden. Sezmiş sanki. Babası başladı;

—Efendim. Bunu söylemek çok zor biliyorum. Ama biz yakın dost sayılırız beni anlayacağınızı umuyorum.
—Hayırdır inşALLAH beyim.
—Nasıl söylenir bilmiyorum. Çok zor bir durum.
—Olsun üstadım aramızda ayıp olmaz.
—Oğlum nişanı ertelemek istiyor.

Dünya yerlerde, Sevgi dibe çökmüş. Ateşler savruluyor, saniye, saniye daralıyor huzur ve vakit?? Şaşırdı ya herkes gerçi genç pek huzursuz değildi ya..

— Sevgi’ dedi evin sahibi.
—Efendim baba
—Bir şey söyleyecek misin kızım?

Soğuk bir iklim. ‘’ne olacak şimdi.’’ Biliyordu ya başına gelecekleri, sıkıntı daha çok kederdi şuandan itibaren. ‘’Sevdama bak’’ dedi içinden. ‘’ne? Sevmişim ben be?’’ gecelerini verdiği adamı düşünmeye başladı izleri. Yanında olduğu onu hiç bırakmadığı günleri. Ne güzeldi. Buradayken her gün görürlerdi birbirlerini, dakika başı beraberlerdi. Mutluydular o zaman hallerinden. Şimdi.! Ne değişti ki? Ne?

—Bence hiç olmasın’’ dedi ve hayatı orada sonlandırdı kendinde.

Hayat bitti, sevda bitti, huzur bitti.

Gece de bitti hoş her şey bitince. Ne olacaktı ki başka. Zaten laf yemişti bütün gece. Sabah olduğunu bile fark etmedi. Her kelime ateş gibi aydınlatıyordu zaten her yeri. Aylar geçti aradan. Yüzünü görmediği, sesini duymadığı aylar.

Sonra dan konuşulmaya başlandı. Mahalleli meraklıdır ‘’söz konusu Sevgi ise suç mutlaka karşı tarafındır’’ dedi en masum dedikoducu.

—Valla abla bende yengesinden duydum. Başkasına tutulmuş büyük şehirde, kız bunla gönül eğlendirmiş. Ne istediyse yaptırmış, artık çocuk sıfırı tüketince babası da çekmiş eli ayağı derdiyle yanmış kavrulmuş. Şimdi de hastalanmış zavallı şimdi düşmüş anlayacağın. Babası hala söylüyormuş. ‘’Sevgi’ye yaptıklarındandır bu’’ diye..

Kötü oldu ya böylesi. Sevgi de istemezdi hoş bu kadarını. Üstelik tek kelime etmemişti ardından. Susmuş bir daha da söz edilmemişti. ‘’keşke’’ dedi içinden.’’keşke benimle konuşsaydı.’’ O geceden sonra her gün dualarındaydı. Ne olsa ona da ayırıyordu bir parça sevgisini. Çünkü muhtaçtı. Ama sorsalar kesinlikle ‘’HAYIR’’ derdi kabaca, bilirdi ki o da gurur taşıyordu. Hep aynı deviriyordu günleri, ta ki..
—Alo!
—Benim Sevgi..
—Sen.
—Ne olur bekle bir şey söyleme. Biliyorum neler yaşadığını. Sana gel de demeyeceğim. Ama ne olur bil. Ben senden başka bir gönle hükmedemedim. Senden başkasına yar diyemedim. Beni senden çok seveni göremedim. Bu yüzden ya zaten bana senden çok dua eden de olmaz. Bilirim ki iyileşme sebebim sensin. Senin sevginden razı gelsin. Seni çok seviyorum. Hoşça kal.
—Hoşça kal!!

İşte buydu onun için her şey, tek bir hatanın sonucunda haklılık payının hepsi Sevgi’nin, suçluluk payının hepsi de O’nundu. İstemezdi aslında ama oldu. Ne yapmalıydı şimdi o da seviyordu ve üstelik son konuşanda değildi. Söylemeliydi bir şeyler. Susmamalıydı. Ne yapacaktı ki? Dedi ve yazdı.

Sandı ki sevda bırakırım seni
Bitmesi gerekmiş gibi geldi herkese
Oysa senin bile bilmen gerekmez
Öylesi sessiz iç geçirişlerimi.

Bizim burada acıyı fazla dayarlar mutluluk azdır
Sen de yoksan zaten bunun adı
Olsa, olsa çok iş
Az laftır
Gece kararmaz düşlerde
Hep aydınlık inadına yalnız
Sözüm ona derme çatma bir aşk kalıntısıydım
Biliyorum
Derinlerinde bir yerler de
Kader ya
Bizim kitap da böyle karalanmış işte

Derman yok sana
Sonrası özet geçmeyeceğim
Anlatmak zor geliyor şimdi
Kusuruma bakma alnı karalanmış kalp kapağının
Öyle açık duruşu kandırmasın seni
Sabır insanı bazen de köreltiyor ben gibi

Yüreğine merhametsiz değilim
Sadece, ne oldu bilmiyorum içimde gizli, gizli
Giz-lendi sende ki izim

Bir gülün yakasında kurtulamadığı
Paçasız, asi ve kurnaz dikenim
Yapraklar delinmiş öfkemden
Bilir misin bilmem
Gül’ü en çok diken kıskanır sevdiğinden.

Kısmetsiz,
Ve bir o kadar da hazindir benim sonum
Ben önce severim
Baktım ölmeye yüz tuttum
Daha da bağlanırım
Bakarım eriyorum
Tamam derim âşık oluyorum
Öldüğümü görünce de
İşte şimdi
Tüm güller benden kurtulur
Kurtulur da
Dikensiz gül
Bensiz sen gibi olur

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Varlığın, Yokluğuna Özdeş..