Yorgun bir şehir bu beden küf kokulu demirlediğim liman. Kaçıyorum artık samimiyetsiz seslerden kaçıyorum nasılsın cümlesine çöreklenen ihanetlerden duydum ki diye başlayan cümleler uğramıyor hiç kalbime kulaklarımdan uğurluyorum arkanıza bakmayın merhamet düşmeyecek kalbime ağlamayacağım. Sevgiden geçmeyen limanlara uğramayacağım sadakat kokmayan çiçeklere el sürmeyeceğim her dostum diyenin ayaklarına güvenimi sermeyeceğim...
Dört tarafım derin dehlizler köprülerimi sıkı düğümlerle örmüşler.Kem sözlerinizi saklayın yalnız kalmaktan korkarım sanmayın yenik ayrılmadım elbet huzur içinde öleceğim bir döşek bana yetecek. İhanet değen ellerde bilirim sevgi yeşermeyecek uçurumları aşmaya kalksam ilk düştüğümde biliyorum dost görünenler gülecek. Ben bir toprak testiyim ne bakırda ne de altındadır gözüm sadakati baş tacı eyledim demir aldığım limanlara bir daha geri dönmeyeceğim...
Anasayfa 
] 
