mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Sensizliğe Alışıp Bitirdiğimi Zannederken... Çarş. Ağus. 01 2012, 21:34 | |
| Sensizliğe Alışıp Bitirdiğimi Zannederken...
Buraya yaşadım her yokluğu, açlığı, kahrı, gücümü savurmadım boşa.. Bir sana güçsüzlüğüm, bu tuhaf tutarsızlık,
yok, boşuna çıkılmıyor başa..
Ne yana dönsem yüzünde doğuyor güneş,
Ya deli olur ya yanarım...
Ne yana dönsem yüzünde batıyor güneş,
Ya deli olur ya yanarım..
Ne büyük aşklar bitti bir ömür geçti,
Ağladı gönül pes etmedi..
Eski ve yeni bütün zamanlar, o zamanlara dair tüm yaşanmışlar, yığıldı bir bir açık bıraktığım penceremin önüne...
Sana ait ne varsa güldüren, ağlatan çekip aldım içinden yaşanmışların.. Gözlerin değiyor gözlerime.. Sensiz geçen her günün,
her saniyenin hesabını, ne sana sorabiliyorum, ne de kendime.. Son cümlesi kurulmamış bir hikayenin, bilmediğim bir satırında
bıraktığım seni, alıp ta oradan devam ediyorum cümlelerime... Artık susmak istemiyorum sana. Ne varsa içimden geçen, acıtan,
sancıtan, yarım kalan, ertelenen, bağırmak istiyorum.. Bunca yıldır biriktirdiğim gözyaşlarımı yüreğimden değil,
gözlerimden dökmek istiyorum, karşında utanmadan ağlamaktan...
Hiç beklemediğim bir anda, hiç ummadığım bir zamanda tutuyorsun ellerimden. Tam kendimi kapatıp aslıma, suretime açarken kapılarımı..
Tam da aydınlığa giden yollardan geri dönüp, karanlığa doğru ürkekçe atarken adımlarımı. Mutlulukları yadsıyıp, benim olmasalar bile
sahip çıkarken hüzünlere. Bulutların arkasına gizlenmiş güneş misali, yüreğimi göstermekten korkarken sevdaya. Senli zamanları bırakıp ardımda, sensizliğin rüzgarına kapılıp bırakmışken ruhumu, umarsızca...
Korkular sarıyor tüm benliğimi.. Öylesine alışmışım ki yalnızlığa, öylesine benimseyip sahip çıkmışım ki yokluğuna.. Ne hissettiğimi kendime bile tanımlayamıyorum. Tutkumsun belki de.. Nedenini hiç bulamadığım, ya da kendime soramadığım, sorsam da hiç bir cevap alamadığım..
Görünmez bir güç çekiyor beni sana adeta. Savunmasız kalıyorum.. Aklımdan geçen bütün düşünceleri bırakıp ta bir kenara, yüreğim ne diyorsa onu yapmaktan korkuyorum.. Başa dönmekten korkuyorum...
Böyle değildim ben oysa.. Ne varlığınla başa çıkabiliyorum, ne de yokluğunla. Sensizliğe alışıp, bitirdiğimi zannederken seni bende,
Aslında her gün yeniden başlıyorum sana...
Bir sana yıkıldı bir bir içimin dağları,
Asi, başımın belası sevdiğim...
Kayıbım sende kayboldu, gece ay şahit,
Ya deli olur ya yanarım...
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Sensizliğe Alışıp Bitirdiğimi Zannederken... Çarş. Ağus. 01 2012, 22:41 | |
| | |
|
] 
