Siz Çobanmısınız Yoksa Bekçi mi?

Özel Üye Mesaj Sayısı : 2555 Kayıt tarihi : 30/08/10

Siz Çobanmısınız Yoksa Bekçi mi?

İnsan olarak sahiplenmeyi yanlış algılayabiliyoruz.Sahiplenmek iletişim halinde olduğumuz kişileri tapulu bir mülk gibi istediğimiz tasarrufu onlar üzerinde uygulayabileceğimiz anlamında değildir elbetteki.Kendi benliklerimizin doğrularına göre değil yaradanın çizdiği kurallar çerçevesinde onlar üzerinde haklarımız ve tasarruflarımız vardır.Unutmayalım ki asıl sahip olduğumuz kişiler değil onlarla alakalı sorumluluklarımızdır.Çünkü kişilerin zaten bir sahipleri vardırki o da yaratandır.Şayet bizim olsa idiler kul hakkı diye bişey olmaz imtihan olmazdık onlarla.

Peygamber efendimiz buyuruyor ki;

Ey iman edenler! Kendinizi ve ehlinizi ateşten koruyun, cehennem ateşine sürüklenmelerine sebep olacak fitne ve isyandan koruyarak ALLAH'ın emirlerine, itaate götürün. Çünkü aile sahibi kendinden sorumlu olduğu gibi ailesinden de sorumludur. Zira konuyla ilgili "Hepiniz çobansınız ve hepiniz teb'anızdan sorumlusunuz." ve "Sizin hayırlı olanınız, ehline karşı hayırlı olanınızdır." Ebu Hayyan'ın kaydettiğine göre, "Hz. Ömer,

"Ya Resulallah! Nefislerimizi koruruz, fakat ehlimizi nasıl koruyabiliriz?" demişti. Bunun üzerine ALLAH'ın Resulü (asv) de şöyle buyurdu:

"ALLAH'ın sizi nehyettiği şeylerden onları nehyedersiniz ve ALLAH'ın size emrettiği şeyleri onlara emredersiniz. İşte bu, onları korumak demektir."

Sahiplenme konusunda neden bekçisiniz değilde çobansınız sözcüğü kullanıldı dersiniz.Aradaki fark nedir ?
Tüm peygamberlerinde peygamberlik gelmeden önce bir dönem ALLAH cc tarafından çobanlık görevi ile görevlendirildiklerini o işe yönlendirildiklerinide biliyoruz.Mevlamız bu işle ne murad etmiştir bunuda incelemeye çalışalım.

Bekçilik; bir şeyi ya da bir yeri bekleyip korumakla görevli kimse.

Yani sadece gözetmekle sınırlı bir iş.Sabit durağan şeylerin bekçiliği yapılır.Çobanlıktaki gibi yönlendirme,eğitme ,planlama,birarada tutma ,barındırma,yiyecek ihtiyacını giderme,gerek kendilerinden hasıl olabilecek gerek dışarıdan gelebilecek tehlikelerden koruma,istikamette tutma v.s gibi görevleri yoktur.

Bakalım çobanlığın insana kazandırdıkları erdemler nelerdir;

Muhammed (sav), her ne kadar ergenlik yaşına girmemişse de gelişip güçlenmişti, ilk gençlik çağına ermişti. Kendisinden letafet, riayet merhamet bekleyen çalışmaya yönelmişti. Çalışan in*san zayıflara karşı şefkatli olur. Bu nedenle koyun otlatmaya başladı. Koyun otlatma ve çobanlık işinde dikkat çeken özellik vardır:

1- Çoban, şefkat ve merhamet bekleyen zayıf hayvanları idare etme sanatını Öğrenir.

2- Çobanlık yapacak olan peygamber efendimiz, ilk cahiliyet döneminde, şerefleriyle büyüklük taslama ruhu bulunmayan genç çocuklarla beraber yaşayacak ve onlarla hemhal olacaktı.

3- Çobanlıkta, el emeği vardır. Kazancın en faziletlisi ise, el emeği ile elde edilendir.

Peygamber, Sa´d oğulları kabilesinde, Halime´nin çocukları olan süt kardeşleriyle birlikte davar otlatırdı. Süt emme çağının son günlerinde süt kardeşleriyle birlikte kıra götürürler ve otlatılan davarların yanında eğlenirlerdi. Bu eğlencesi onun için faydalı olmuştu. En faydalı oyun, sonucunda bir yarar ve güzellik elde edilen oyundur. Sonuçta çobanlık oyununun karşılığını bulmuştu. Çünkü bu bir oyundu. Ücreti de helal ve faydalı bir eğlence olmuştu.

Tarihen sabit olduğuna göre, Peygamber efendimiz gençlik döneminde Mekke´de koyun çobanlığı yapmıştır. Bunu bir oyun olsun diye değil, bilakis helal kazanç ve temiz rızık elde etmek için yapmıştı. Sahih hadislerde sabit olduğuna göre o, Mekke´de davar başına alacağı süt karşılığında çobanlık yapmıştır. Elde ettiği bu süt ile hem kendisi hem de Ebu Talib´in çocukları beslenirlerdi. Böylece biri azık diğeri de sadaka olmak üzere iki hayra ulaşmış oluyordu.

Öyle anlaşılıyor ki, çobanlık Cenab-ı ALLAH´ın peygamberleri terbiye etmesinin bir aracı idi. Çünkü çobanlık yaptırarak Cenab-ı ALLAH onları zayıflara karşı merhametli ve şefkatli olmaya, toplum dışına kaçan, sürüden ayrılanları da topluma sürüye ısındırıp yaklaştırmaya alıştırıyordu.

Ebû Hüreyre (ra) anlatıyor: " Resûlullah (asv) Efendimiz buyurdular ki:
"ALLAH hiçbir peygamber göndermedi ki, koyun çobanlığı yapmamış olsun."
"Sen de mi, Ey ALLAH'ın Resûlü?" diye sordular.
"Evet, dedi ben de bir miktar kırat mukabili Mekke ehline koyun güttüm."(1)
Hz. Câbir (ra) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)'la birlikte Merrü'z-Zahrân'da erâk ağacının kebâs denilen meyvesinden topladığımızı hatırlıyorum. Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) o zaman bize: "Siyahlarını toplayın, onlar daha iyidir!" tavsiyesinde bulunmuştu. Ben kendilerinden "Siz koyun da güttünüz mü?" diye sordum. "Hiç koyun gütmeyen peygamber var mı?" cevabında bulundu."(2)

Nesâî'nin bir rivâyetinde şöyle denir: "Koyun sahipleri ile deve sahipleri övünmüşlerdi. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm):
"Hz. Musa koyun çobanı olduğu halde pegamber oldu. Hz. Dâvud koyun çobanı olduğu halde peygamber oldu. Ben de ehlimin koyunlarını Ciyâd'da güderken peygamber oldum." dedi.

Bu hadisin gerekçesi olarak Ravzul Enf adlı eserde şu ifadelere rastlamaktayız:

"Cenab-ı ALLAH, Peygamberleri çoban kıldı ki, onları ileride halkın idarecileri kılsın. Ümmetlerim de yönetimleri altında yaşayan reayaları kılsın."

Peygamberlerin çobanlıktan geçmelerindeki hikmeti âlimler şöyle açıklamışlardı:
"Peygamberler koyunları güderek, yürütülmesi boyunlarına yüklenen ümmetlerinin işleri hususunda tecrübe sahibi olmuşlardır. Zîra koyunlarla haşır neşir olma sonunda onlarda hilm ve şefkat duyguları gelişir. Çünkü onlar, koyunları gütmeye ve mer'ada dağılmalarından sonra toplamaya, bir otlaktan diğer bir otlağa nakletmeye, hayvanların vahşi hayvan ve hırsız nev'inden düşmanlarını defetmeye sabrettiler. Hayvanların tabiatlarındaki farklılıkları, zayıflıklarına ve muâhedeye olan ihtiyaçlarına rağmen, aralarındaki şiddetli iftirakları görüp tecrübe edinirler. Bu durumdan ümmete karşı sabretmeye ülfet kazanırlar ve ayrıca ümmetin tabiatlarındaki değişiklikleri, akıllarındaki farklılıkları anlarlar. Böylece ümmetin yarasını sarar, zayıflarına merhamet eder, onlarla daha iyi geçinir. Bu davranışların vereceği meşakkatlere çobanlıktan gelenlerin tahammülleri, bu işlere birden bire girenlerden daha kolay olur. Koyun güdünce bu hususlar tedricen kazanılır.
Bu tecrübe işinde koyun üzerinde durulmuştur. Çünkü koyun diğerlerinden daha zayıf, bunların dağılmaları da deve ve sığırdan daha fazladır. Çünkü deve ve sığırın bağlama imkânı vardır. Adeten koyun kırda bağlanmaz. Ayrıca, koyun daha çok dağılsa da, emirlere uyması diğerlerinden daha çabuk olur."

(1) [Buhârî, İcâre 2; Muvatta, 18 (2, 971); İbnu Mâce, Ticârât 5, (2149)]
(2) [Buhârî, Et'ime 50, Enbiya 29, Müslim, Eşribe 163, (2050)]

Bir defasında Resulullah (sav) şöyle bir rüya görmüştü: "Kuyudan su çekiyordu, etrafında siyah ve boz koyunlar vardı. Kendisinden sonra Ebu Bekir geldi. O, zayıf bir çekişle (su) çekti. ALLAH onu bağışlasın. Ondan sonra Ömer geldi. Kuyunun kovası büyüdü. Onun gibi mesafe kaleden bir dahî görmedim."

İnsanlar bu rüyayı, Peygamber efendimizden sonra Ebu Bekir´in, onun ardı sırada Ömer´in halife olacakları şeklinde yorumladılar. Eğer bu rüyada siyah ve boz koyunlar olmasaydı, bu rüya, Ebu Bekir ile Ömer´den uzak olurdu.[1]

Bu rüyada reayanın boz koyunlar gibi oldukları ve idarecilerin de bunları lütuf ve merhametle yönetmeleri gerektiğine işaret vardır. Reayayı güçlüğe düşürmeden rızıkîarım temin etmeleri için, idarecileri yönlendirmelidir. Topluma eziyet vermeden ve güçlük çıkarmadan onu hayırdan hayıra, bereketten berekete taşıma öğüdü vardır, idarecilerin tıpkı çobanlar gibi, sürülerini, eziyet vermeden ve ürkütmeden sevgi ve şefkatle mer´adan meraya, sudan suya nakletmeleri tavsiye edilmektedir.

[1] Ravzul Enf, c. 1, s. 11.

TAHRİM - 6

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَاراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ

Ey âmenû olanlar (ALLAH'a ulaşmayı dileyenler)! Yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten kendinizi ve ailenizi koruyun. Onun üzerinde çok güçlü ve çok sert (acımasız) melekler vardır. ALLAH'ın onlara emrettiği şeyde, ALLAH'a asi olmazlar ve emrolundukları şeyi yaparlar.

Şimdi bir düşünelim Ailemizin çobanı mı olmak istiyoruz yoksa dünyevi uhrevi sorumluluk almadan başlarını bekleyen bir bekçiliklemi yetinmeliyiz.

Özel Üye Mesaj Sayısı : 5244 Kayıt tarihi : 02/08/10 Yaş : 53

Şimdi bir düşünelim Ailemizin çobanı mı olmak istiyoruz yoksa dünyevi uhrevi sorumluluk almadan başlarını bekleyen bir bekçiliklemi yetinmeliyiz.

ALLAH razı olsun Gül kardeşim, Düşündürdün,tefekkür ettirdin.....
Çoban olduk,merhameti,sevgiyi,saygıyı gösterdik ALLAH'ın izniyle.
Dünya imtihan dünyası,ailenle gelen imtihanlarda ,gösterilenler,nefsin elinde değerlerini yitirdiğini gördük.
ALLAH'ım bütün kardeşlerimizi güç yetmez imtihanlarla imtihan etmesin.
Yazı paylaşımın cok güzel . ALLAH'ım'a binlerece şükürler olsun.

çiçek7

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

Bakalım çobanlığın insana kazandırdıkları erdemler nelerdir;

Muhammed (sav), her ne kadar ergenlik yaşına girmemişse de gelişip güçlenmişti, ilk gençlik çağına ermişti. Kendisinden letafet, riayet merhamet bekleyen çalışmaya yönelmişti. Çalışan in*san zayıflara karşı şefkatli olur. Bu nedenle koyun otlatmaya başladı. Koyun otlatma ve çobanlık işinde dikkat çeken özellik vardır:

1- Çoban, şefkat ve merhamet bekleyen zayıf hayvanları idare etme sanatını Öğrenir.

2- Çobanlık yapacak olan peygamber efendimiz, ilk cahiliyet döneminde, şerefleriyle büyüklük taslama ruhu bulunmayan genç çocuklarla beraber yaşayacak ve onlarla hemhal olacaktı.

3- Çobanlıkta, el emeği vardır. Kazancın en faziletlisi ise, el emeği ile elde edilendir.

ALLAH razı olsun Sessiz Gül,çok güzel bir yazı.Günümüzde aile reislerinin kendilerini ayırt edemediği işte bu.
Bekçilik yapıyorlar sadece,himaye ettiği insanlar manevi değerlerine sahip olup olmadığına bakan yoktur.
Ben çobanlık yaptım,çok iyi bilirim bu mesleği.Hayvan sevgiden anlar sevgiye bakar,hayvan bile sevgiyle
yaklaştığın zaman söze bakar,dur dediğin yerde durur,yürü dediğin yerde de yürür.Ama sürekli azarladığın
sürekli aşağıladığın hayvan saygısızdır.Otlatırken ziyana girmek üzere olan bir hayvana seslendiğinde sevgiyle
yaklaştığın bir hayvansa sert bir sesle anlar durur dikilir döner sana bakar ve son sözü söylersin sert bir şekilde
dön geriiii.O an döner o ziyana bir dahada uğramaz.Aksine sürekli aşağıladığın dövdüğün taşladığın bir hayvansa
ziyana girerken istediğin kadar bağır dönüp bakmaz dalar başkasının tarlasına ziyan verir.Ki hayvana söz geçirmesi
insana laf anlatmasından daha basittir.O düşünmez komuta bakar.Bazen gelir yanına sevgi bekler elini kolunu yalar okşanmak ister.
Kısacası çoban hayvanın suyundan yiyeceğinden her şeyinden mesuldür onun bekçisi değildir.Aynen himayesindekilerin yeme içme ahlaki değerleri inancından mesul olduğu gibi....

MaVi_GüL demiş ki:

» Ya Yoksa...
» Aşk mı Yoksa Uygunluk mu ?
» Unutmak mı Zor Yoksa Alışkanlık mı...
» Sevgi Yoksa Eğer...
» Sevmek Mi Önemli, Yoksa?