Küsünce Pişman Olacağın Biri Var Mı Hayatında?
Baksana… Küsmek nedir bilir misin? Benim sormak istediğim aynalara küsmek, hayata küsmek hatta insanın kendine küsmesi değil ama. Bak şimdi. Sevdiğin biri var mesela. İnsan sevdiğine küser, öyle değil mi? Tamam. Oturuyorsunuz yan yana. O başka tarafa bakınca, komik şeyler yazıyorsun sayfasına. Okuyor. “yazma!” diyor, siliyor. Vazgeçmiyorsun, O bakmıyorken gene yazıyorsun. Komiksin ya aklın sıra. Görüyor yazdığını, gene siliyor. Gözlerini kısarak, biraz daha tehditkar bir edayla “yazma, istemiyorum!” diyor. Bir ki üç… Eee, sabrını taşırıyorsun sonunda… Dönüyor sana… Sesini yükseltiyor. Diyor ki: “yazma dedim ya!yazma!” Kalbin kırılıyor. Neden komikliklerini anlayamıyor? Kendince haklısın ya darılıyorsun ona. Bırak defterine yazı yazmayı, yüzünü bile görmek istemiyorsun. Kaale almak istemiyorsun varlığını bir süre… Yol değiştiriyorsun ya da suratını çeviriyorsun karşı karşıya geldiğinde. Böyle bir şey işte anlattığım durum…Çocukça! Kararlısın, ipleri koparacaksın artık onunla…
Düşünsene… Aman ne rahatlıyorsun küsünce! İlgini kesiyorsun ya o kişiyle. Sonra daha da rahatlıyorsun, bu selamsız sabahsızlığın sadece sana değil, küstüğün kişiye de haz verdiğini sezince. Oh,be! Ne keyifmiş küsmek! Hani orta parmağı işaret parmağının üstüne koyarsın ya, ayak ayak üstüne atar gibi. “Boz, küstüm!” dersin hani... Anlatmak istediğim, işte bu çeşit bir küsme vaziyeti.“Konuş onunla!” deme bana şimdi… Arkadaşım, maksat sevdiğin birine küsmek, sorun çözmek değil ki! Küsmek, anlasana beni! İnsan sadece sevdiğine gönül koyar, küser, öyle değil mi? Hani bir çocuk gibi. Aradan bir kaç gün geçer sonra, pişman olursun yaptığına. Özlersin onu. O da seni aslında. “Tamam, yapmayacağım bir daha!” dersin. Ayaklarına kapanmak istersin. O da pişmandır ama “yalvarma!” der sana, “akıllandın mı şimdi!” Önce sen küstüğün için yalvartır seni acımasızca! Bir sonrakinde sen yalvartacaksın nasılsa... Anlatmak istediğim böyle bir şey işte, çocukca… Düşünsene… En son ne zaman küstün birisine, aynı böyle eften püften bir sebeple? İnsanın küsüşünce pişman olacağı birileri olmalı hayatında, öyle değil mi? Değil mi? Ne yani inanmıyor musun şimdi yazdıklarıma? Gülüyor musun yoksa? Yazdıklarım saçma öyle mi? Yaa! Al işte… Elimi uzatıyorum… Boz, küstüm sana!
alıntı
Anasayfa 
] 
