Gel Beraber Yanalım..

Gel Beraber Yanalım..
Eğer ki O kerem sahibine firkat acısıyla yanarken biçare dilinle bir dem dahi “Hû” demediysen, kalbin zelzeleleri aşıkan meclisinde bikes olarak bitap düşmüş halde Rahim olana “Rabbim sana geldim” derken bir damla gözyaşını veremediysen..
Gel Beraber Yanalım..

Gözün açık iken bile uyanmamışsan, gönül kuşun ruh kafesinde çırpınırken bidayet ile hidayet arasında derbeder olmuşsan, aşk gönlüne düşmesine rağmen fermana teslim olmaya gücün yoksa..
Gel Beraber Yanalım..

Gaflet uykusu bir dilenci yapmadıysa halen seni, inzivayı halk içinde arıyorsan, kevseri dünyada, hakikati rüyada soruyorsan, letaiften ahfaya geçip, sırdan mehduş oluyorsan, fakirliği kabul ediyorsan..
Gel Beraber Yanalım…

Aşkın şarabını içmeden kendinden geçiyor, yunusun adını duyunca uçuyor, Mevlana ile dönüp, Arabi ile sönüyorsan, daha zaman var deme sakın, ölüm dediğin nedir, göz açmaktan başka, artık zaman geldi.. işte mahbub gidelim biz büyük aşka, var mı hakikatten daha başka…
Gel Beraber Yanalım..

Yanalım da “HÛ” ya kanalım, masivayı bırakıp Rahman ile dolalım, gerekirse aç susuz kalıp biçare bir nalân gibi solalım.. Düşten çıkıp aşıklar meclisine konalım…
Gel Beraber Bir Olalım..