Yaşanmışlığın acısıyla yıpratılmış satır arkasındaydı zaman.. saatler vuslatı vuruyordu, aylardan hasret, günlerden hüzündü…her şey aniden bitmiş, gece davetsiz bir misafir gibi gelip oturmuştu yaşamımın baş köşesine.. Yıldızlar saklambaçlarına devam ediyordu, cılız bi ay gölgesinde…gözlerim kör bakıyordu, kulaklarım sağırdı.. ağlama safhalarını çoktan geçmiştim.. hüzün bahçemde dert çiçekleri ekip biçiyordum..derinliklerde bir sessizlik bulmuştum kendime… susuyordum….
Radyoda “dönülmez akşamın ufkundayız” şarkısının melodisi yükseliyordu gecenin yırtık yüzüne..herşey hiçbirşeydi, sıra sıra dizilmişti yıkılan umutlarım… parça parça sökerek geçen zaman dilimlerimi, savuruyordum ufacık penceremden rüzgara…artık son başlamış başlangıçlar son bulmuştu.. sevda mevsiminde yaprak dökümü yaşıyordu gecemdeki yıldızlar.. yoktu varlık , var olan her şey yokluktu.. tanımsız kavramlar peşinde koşuyordu zavallı beynim..yorgundum zor duruyordum çökmek için can atan dizlerimin üstünde.. ne gözlerimde dökülecek gözyaşı, ne de gözyaşlarımda akacak takat vardı…bitkindim…bitirilmiştim…
Tam böyleyken???… Ömrünün son baharını yaşayan çınarı andırırken??? sen çıktın karşıma sevdiğim!... zaman kavramından bunalıp ta sadece bir mekana doğmaya karar vermiş güneş gibi doğdun karanlık dünyama.. hiç düşünmediğim kadar gerçektin.. benimdin, bendin ve beni sen ettin..ölümü beklerken sabahı bekler gibi yeniden doğuşu yaşıyordum şimdi… yaşadım..yaşattın…üstüme yoğun hüzün yağmurlarına sevginle şemsiye yaptın… Artık bitişlerimin bittiği günlerimi başlattın…sevmek sen! Sevilmek sen! iki dudak arasındaki ıslık, yeni doğmuş bir bebek, hep söylenecek bir şarkı, hiç sönmeyecek yıldızdı sevgin! Sanki yıllarca tanıdığım bir sesle seslendin…. Kalk! Dedin… Kalk! Ve Gül! Gülü güldürmek acıyı öldürmek, nefreti dindirmek, yokluğu silmek için Gül! Dedin… Güldüm! İçimdeki sonbaharda güllerin açtığını gördüm… sevgin büyüdü nehir oldu, denize döküldü.. deniz taştı okyanusa döndü… güldüm! İçimdeki ölümüm öldü!
Belki farkındaydın..belki de değildin??? Bunlarla geldin bana sevdiğim!! Öyle bir zamandaydım ki hiç hesapta yoktu sevda! Elimde eskilerin eskitemediği resim…yüzünde ay parçası gülüş… dudaklarında gül yaprakları… gözlerinde huzur getirdin bana!
Şimdi sevmek zamanı!! İnsanı, kuşları, doğayı, geceyi, güneşi, Ayı… senden yana şimdi sevmek zamanı!! kısacası kalbim biten bir organdı sadece; kalbim yüreğim oldu sen gelince…
Günüme! Geceme! Varlığıma! Titrek bir mum alevini andıran Ruhuma! Ve Hayatıma!
Hoşgeldin! Sevdiğim! Hoşgeldin...
Selam Sevgi ve Dua ile...
Cennet Çiçeği Özel Üye
Mesaj Sayısı : 5244 Kayıt tarihi : 02/08/10 Yaş : 53
Anasayfa 
] 
