Gül yüzünün açtığı lalezarda, bir solgun laledir yaralı gönlüm…
Hiç göremediğim o cemali, anlatılanların ötesinde bilemedim Efendim…
Ötelere beni sevdalandıransın,
her şeyin ötesinde ruhuma rahmetsin Efendim…
Ben beyazların içinden tebessüm eden bir gelincikte Sen’i ararım…
Güneşin umudunun bitmekte olduğu gökyüzünün dokuduğu nakışta ararım Sen’i…
Ararım ki; Rabbimin sana duyduğu muhabbeti okurum…
Sana ‘Oku!’ diye indirilene sükut olup, teslim olurum…
Olurum ki; sendeki teslimiyetin özlemini duyarım içimde…
Gül kokusudur senin tenin Efendim…
Geçtiğin yollar, okşadığın; yetimler, öksüzler,
kimsesizler hasrettir gül kokuna Efendim…
Ne geçtiğin yollarda toz,
ne de okşadığın bir öksüz olamadım Ya RasulALLAH…
Bize sunulan şatafatlı hayatın buruk sevinçleriydik.
Ne gönül vazgeçti o hayattan ne de o hayatın derbederi olabildi…
Sen gelirde bu yaşamsız hayatımıza can verirsin diye bir tabakta fazla soframıza koyamadık Efendim…
Senin aç kalktığın,
paylaştığın sofralarımız hiç olmadı Efendim…
Seni görebilseydik, seninle o kutlu zamanları yaşayabilseydik Ey Nebi, acaba tahammül edermiydik taşlanmaya…
bin türlü azaba…
Çemberine sığmayan nefisler Hakka boyun eğip teslim olur muydu Efendim…
Biz bu soruları sormaya utanır olduk…
Sen ötelere sevdamızın adı,
Sen alemlere rahmetsin Efendim…
‘Beni seviyor musunuz?’ Diye sorduğunda…
‘Evet seviyoruz Ya RasulALLAH..
Evet seviyoruz Ya HabibALLAH’ diyenlerdeniz Efendim...
Anasayfa 
] 
