Ah Kardeşim
aaahhh kardeşim bu ne yangın okuyanı bile yakan kavuran bu ne yürek yarası...
parçalara ayrılıp sonsuzlukta yok olan bu ne hiç olma bilinci...
anlıyorum yaralanmış katre katre yüreğin..
ama umudunu yitirme umutla bak hayata....
iki gün önce bende yıkılmış harab bir kulübeydim...
iç alemimde rüzgarın önündeki yaprak gibi savruldum....
attı beni kaderim bu diyarlara....
merhem oldu kardeş bacıların analarımın merhametli sözleri yarama....
sende de bir alaz gördüm ama pırıl pırıl aydınlatan....
meğerse yangın yerine gelmişim hiç haberim olmadan.....
yareler zaman ilacıyla derman bulur...
'derdime derman ararken derdim bana ilac imiş' diyen felah olur....
dert bizim elem bizim hüzün bizim malımız....
kimselere veremeyiz satamaz atamayız....
yolda gören bile dönüp te bakmaz...
parmağına gümüş yüzük diye de takmaz...
dertleri hayvan yemez...taş erir kabul etmez...
ancak insan unsuruyuz yanmayan asla pişmez.....
hepimiz yangındayız dumanımız tütüyor,....
ciğerler püryan olmuş arşı ala titriyor....
melekler bile yanmış yanan gönle bakarak....
dilerindeki tekbir hamdeleyi tutarak.....
gönül ne harlar ne ateşler görecek....
yanıp ta pişen gönül ışığını yayacak.....
insanın çilesini ancak insanlar kavrar.....
insanlık nasipsizi ancak samandan anlar.....
damdan yuvarlanır bir garip fakir köylü...
doktor diye bağırır komşular ki besbelli....
yok der adam gayetle de celebi....
bana lazım çağırın varsa damdan düşeni....
işte burda duruyor damdan düşen bir kişi...
ne fırtınalar gördü koymadı dünya işi...
dertlerin kültesiyle ağrısa bile başı...
kardeşine hem kardeş hem onun can yoldaşı r...ızayı bari için aşk oduna yanmalı....
susamış gönülleri aşk ile doyurmalı....
okuyanın gönlü bu şiire de çevirir...
düzden yazılanları tersine de getirir....
ister yanlış anlasın ister doğruyla baksın....
ey aşk sen hakk'sın, sen hakk'sın, sen hakk'sın!
Tâlip Dinçer
Anasayfa 
] 
