Ölmek mi Yoksa Yaşamak mı Daha Hayırlı....
Bir insan, hele de iman sahibi bir insan, fâni ve geçici sıkıntıları, geçmeyecek elem ve keder sanarak onların altında ezilip hayattan kopmamalı.
Bir insan, hele de iman sahibi bir insan, fâni ve geçici sıkıntıları, geçmeyecek elem ve keder sanarak onların altında ezilip hayattan kopmamalı. "Bu da geçer yahu" diyerek sabırla hayatın zorluklarına direnç göstermelidir.
Hayat, en kötü şartlar altında bile güzeldir
Gerçekten tek çare intihar etmek mi?
İnsanın ruh haleti günlük hayatında değişkenlik arz edebiliyor. Bir bakarsınız dünyalar onun olur, huzur ve saadetine diyecek yokÖ Bir bakarsınız ki, bir kaşık suda boğulmuş, bir araya gelen basit olaylar birleşerek onu bunalımlara sürüklemiştir. O kadar sıkılmış, o kadar daralmıştır ki, nerdeyse intiharı bile aklına getirip hayatın Ölmek mi Yoksa Yaşamak mı Daha Hayırlı.... a sona erdirmeyi düşünecek şaşkınlığa girmiştir.
Hâlbuki ölüm onun için kurtuluş, sıkıntıdan uzaklaşma değildir. ALLAH muhafaza eylesin, hele intihar yoluyla ölüm, felaketlerin felaketi, sıkıntı ve üzüntülerin en katmerlisidir. İslam âlimleri intihar edenin cenaze namazının kılınacağını bile şüpheli karşılamışlar, nihayet ekseriyeti "intihar edenin namazı kılınır" demişlerse de, akıbetinin iyi olacağını söylememişlerdir.
Aslında, insan ne kadar sıkılır ve ne kadar üzülürse üzülsün, yaşamayı istemeli, her türlü zor şartlar içinde de olsa yaşamanın ölmekten hayırlı olduğunu hatırlayarak, "Bu da geçer yahu!" deyip hayata ısınmalıdır.
Bilinmelidir ki, ölen insan artık hiçbir hayırlı amele muvaffak olamaz. Ama yaşayan insan için hayırlı işler yapma daima mümkündür. Hiç olmazsa namazlarını kılar, oruçlarını tutar, haramdan kaçıp helalle yaşama imkânını elinde tutar. Bunların hepsi de, ölenin ifa edemeyeceği ibadetler, kazanamayacağı sevaplardır.
Ölmek mi Yoksa Yaşamak mı Daha Hayırlı....?
Şimdi sizlere mevzu ile ilgili ibretli bulduğumuz bir olayı anlatalım:
Ashabın cömertlerinden olan Hz. Ebu Talha'nın evi, bütün mü'minlere açıktı. Hz. Ebu Talha, pek çok kimseye evinde yemekler verir, onlarla yakından ilgilenirdi. Bir gün komşu kabileden iki genç gelmişti. Bunların ikisi de yeni İslam'a girmişti. Biri çok atılgan ve cesurdu. İlerleyen günlerde Hz. Ebu Talha bunlardan atılgan olanın bir gazada yaralanarak vefat ettiğini işitti. Aradan tam bir sene geçtikten sonra arkadaşı da evindeki döşeğinde vefat etmişti.
Hz. Ebu Talha bunların ikisini de bir gece rüyasında gördü. Savaşta yaralanarak vefat edenle, bir sene sonra evinde ölenin ikisi de cennetin kapısındaydı. İkisini de Cennet'e davet ettiler ama önce evinde vefat edeni çağırdılar, sonra da harpte yaralanarak vefat edeni davet ettiler. Ebu Talha buna hayret etti. Doğruca mescide gelip rüyasını Efendimize anlattı:
- Ya Resulallah, önce harp meydanında iken yaralanarak vefat edeni çağırmaları gerekir, sonra da evinde öleni davet etmeleri icap ederdi. Hâlbuki evinde öleni önce çağırdılar, savaşta yaralananı da sonra. Ben bunun hikmetini anlayamadım?
Efendimiz tebessüm ederek Hz. Ebu Talha'ya şu açıklamayı yaptı:
- Ya Eba Talha, bunda şaşılacak bir şey yok. Bir sene sonra vefat eden, kendisinden önce vefat edenden fazla ibadet yapma imkânı bulmadı mı? Ondan fazla olarak bir Ramazan orucu tutmadı mı? Kurban kesmedi mi? Hacca gitmedi mi? Yaptığı hayırlı işleri ondan fazla olmadı mı? Bütün bu amelleri fazla yaşayan kimse yapmadı mı?
- Evet, yaptı!
- İşte cennete önce onu davet ettiren sebep, yaşadığı günlerdeki amelleridir!
Demek ki, ölmek bir şey halletmiyor, asıl yaşamak, ibadet ve hayırlı hizmetlere muvaffak olmak gerekiyor. Görülüyor ki, harp meydanında aldığı yara yüzünden evinde ölen kimse, çok yaşayarak ibadet ve hizmet eden kimseye yetişemiyor.
İntihar Etmek Çözüm mü?
Bu gün dayanılamaz, katlanılamaz zannederek kişiyi intihara zorlayan sebeplerin, bir müddet sonra aslında hiç o derece üzülmeye değmediği ortaya çıkabilir, hatta zamanla unutulur, yerine yeni meseleler ortaya çıkar. Zaten Efendimizin ifadesiyle sabrın, musibetin geldiği ilk anda gösterilmesinin hikmeti de buradadır.
Bir insan, hele de iman sahibi bir insan, böyle fâni ve geçici şeyleri, geçmeyecek elem ve keder sanarak onların altında ezilip hayattan kopmamalı. "Bu da geçer yahu" diyerek sabırla hayatın zorluklarına karşı direnç göstermelidir. Böylece o geçici sıkıntılı durumu, hakkında rahmete çevirmesini bilmelidir.
Şunu unutmayalım ki hayat, en kötü şartlar altında bile güzeldir, yaşamaya değerdir. Her geceden sonra gündüz, her zorluktan sonra bir kolaylık vardır. Kulun ALLAH'a yönelmesi ve O'ndan yardım istemesi, sıkıntı ve problemlerin çözümünün başlangıç noktasını oluşturur. Yüce Yaratıcı umulmayan, beklenmeyen yer ve yönlerden kolaylıklar ihsan eder. Çünkü O'nun her şeye gücü yeter. O'na dayanan da güç kazanır.
alıntı
selam sevgi ve dua ile...
Anasayfa 
] 
