Bey , yarın da şu camiye gitsek.
- Gideriz inşallah.
- Oğlum kaldırımdan yürü.
- Baba önce hangi meleğe selam verecektim?
- Sağdakine .
- Soldaki küsmez mi?
- Küsmez küsmez .
- Kızım elimi bırakma!
- Memed niye tutmuyor?
- O büyük.
- Ooo Rıfkı Bey, hayırlı ramazanlar.
- Siz de hayrına eresiniz inşallah.
- İlk iftarda bizdeyiz komşu, sizi de bekliyoruz.
- Olur . Salıya da bizde buluşuruz.
Hanımlar biraz sessiz olalım.
- Diyene bak, hoca sussa hepsi konuşacak...
- Çocuklar koşmayın, yerinize oturun.
- Elinde koku şişesi camiyi dolaşan sensin ama amca.
- Haklısın valla. Uzat elini
Ellerine sağlık hanım, börek güzel olmuş. Ispanak gibi aziz ol.
- Olurum inşallah. Yumurta da kırayım mı? Tok tutar.
- Yok hanım, yok. Sabah sabah o kadar ağırlaşmayalım. Mukabelede uyur kalırım sonra.
- Oğlum gözlerini aç, yüzün gözün reçel olacak.
- Hıı
- Aman da kızım uyanmış! Gel bakayım yanıma.
- Küstüm baba, beni niye uyandırmadınız?
- Abinin yaşına gelince seni de uyandırırız.
- Bana ne. Ben de oruç tutacağım...
- Olur kızım, tut. Sen de yiyerek tutarsın orucunu.
- Hı ?
. . .
Allahu Ekber , Allahu Ekber �
- Hanım ben çıkıyorum. Akşama görüşürüz.
- Tamam bey. Allah yolunu açık etsin.
Aloo . İftar hazırlığı yaptın mı hanım?
- Dur hele bey, daha öğlen vakti. Kur'an'dan yeni geldim. Öğleni kılayım, başlarım hazırlığa.
- Kaç saat var iftara?
- Senin saatin yok mu?
- Benimki daha çok var diyor. 6 saat 23 dakika...
- Sabret , sabret. Başlangıcı biraz zor olur.
- Ayranlı çorba da yap olur mu? Yaprak dolması. Şöyle bolca bir salata. Çay da hazır olsun. Tamam mı?
- Tamam Bey?
- Buyur .
- Sana sormadan bir iş yaptım ?!
- Hayırdır ?
- Oğlanın okuldan bir arkadaşım var. Kocası kazada ölmüş. Çocuklarını okutmaya çalışıyor. Sessiz, gariban bir kadın. Onu da iftara çağırdım.
- İsabet olmuş hanım, ne zaman istersen çağır.
Fakirin davet edilmediği sofradan hayır mı gelir? Lokmalar boğaza dizilir de isyan ederler. Vicdansızı beslemek bize ardır, utançtır; bizden hayır değil, ancak bela gelir, derler.
Para parayı çeker, dua duayı. Kese doldukça ağırlaşır, gönül doldukça hafifler. Bu, herkesin kendisiyle güreştiği er meydanıdır. Pehlivan, kendi sırtını yere getirene denir.
Anasayfa 
] 
