Anladım ki, insanlar kendilerini düşünerek yaşıyor gibi görünse de gerçekte onları yaşatan tek şey sevgidir. Kim severse, Allah’a yaklaşır; ALLAH da ona yaklaşır. Çünkü O, sevgiyi yaratandır.” (Tolstoy)
Sevgi açtı gül dalında.
Arı öz topladı, uçtu. Çiçek nefes aldı, bebek emdi anneyi, sustu. Bir alın secdeyi öptü, sevgi ile...
Dalların arasından deniz göründü, bulutları deldi güneş, akasyalar yola saçıldı, rüzgâr şapkaları uçurdu, sevgi ile...
Türkü besteledi martılar, dalgalar vapuru okşadı, sevgi ile... Elin kalkışı ve gözün ıslanışı sevgi ile...
Yol yürüdü adımlar, Ada’lara kaydı bakışlar, tarihe geçti mekanlar, sevgi ile...
Güneş toprağı yardı, dudaklar çatladı, eller duaya kalktı ve bir damla toprağa kavuştu, sevgi ile...
Bir dost çaldı kapıyı, çocuklar sevindi, dudaklar ellere gitti, sevgi ile...
Küçük çocuk su sattı gazoz şişesinde, şimdi ziller çaldı okul bahçesinde, bir kız gelin oldu on yedisinde, sevgi ile...
Ateş yakmadı önce, sonra balığın karnı saray oldu ve zindanlar medrese...Kıtmir cennete alındı, sevgi ile...
Sana sevmek verildi
Sev tükenmeyeni
Sevgi suyu gönülde
İç belli belli
Sevgi perde olmalı kusurları örten, anne gibi.
Kuru çubuktan şerbet çıkarır gibi sevmeli, son mevsimi yaşar gibi.
Sevgi emzirmeli yeni doğmuş yürekleri.
Her insan sevilmeye layıktır insan olduğu için.
Varlık, sevgiyi doğurur; herkesi sevmeli insan, var olduğu için. Kusurlarıyla ve günahlarıyla sevmeli. En Sevgili yaratmıştır çünkü seveni ve sevileni. Bizi taşlayanları da sevmeli, “İman etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olamazsınız.” buyuran saadet asrının ve asırların güneşi gibi...
Sevgi gecenin kör vakti girmeli insanın gönlüne, güneşin battığı zamanda bile.
Sevgi, evreni sarsın. Gezsin ülkeleri, tek tek bulsun hasretlikleri. Varlığın içi sevgi dolsun, dışı sevgi. Kötüler de sevgi görsün, günahlar da bir hasta gibi. Şefkatli elleriyle sarsın yaralarını sevgi. Ve dualar onların iyileşmesi için olsun. Ta ki kusur görmesin, güzel görsün gözler. Güzel düşünecek o zaman yürekler, lezzet alacak hep hayattan ve affedilecek cana kastedilenler bile. Can gelecek cansızlara sevgi ile...
Ben gelmedim dava için
Benim işim sevgi için
Dostun evi gönüllerdir
Gönüller yapmaya geldim
Sevgi çemberi olsun hayatımız. Kuşlar kanat çırpsın; çiçekler, yıldızlar, toprak, felekler damarlarında dolaşsın sevgi haritamızın. Ütopik değil, herkesi, her şeyi ıslatsın sevgi yağmurları. Gök kuşağındaki tüm renkler dans etsin sevgi tuvalinde, sevgi ile...
Kırlarında tesnim rüzgarları essin sevginin, yamaçlarında tuba dalları salınsın, kevser şırıltıları duyulsun sevgi ovasında. Kötülüğün, çirkinliğin hayali bile kurulamasın oralarda, sevgi ile...
Sevgisiz cennet olmaz, sevgidir çünkü cennet.
İki dünya bağlanır sevgiyle çekilen her nefeste. Sevgi yoksa gönülde, beden bir şekildir sadece. Can yoktur yani, ruh yoktur bu geometrik şekilde. Güzellikler erir sevgi gidince. Matlaşır hayatın renkleri, kurur ağaçların dalları, kuşlar ağlar, bebekler susar, tersine eser rüzgar, deniz kaçacak yer arar, güneş bulutlara sığınır, dağlar küçülür ve melekler utanır sevgi gidince.
Sevgili’yi bulmalı önce, toprağa düşmeden beden, hesaba çekilmeden ruh. Sevgili’yi bulmalı, en Sevgili’yi...ve her şey sevilmeli Sevgili’den ötürü.
amine
alintı
Anasayfa 
] 
