Hüznümü Yokluğuna Hapsediyorum

Özel Üye Mesaj Sayısı : 2555 Kayıt tarihi : 30/08/10

Hüznümü Yokluğuna Hapsediyorum

Sevgiliye özlem bir bıçak yarasının bıraktığı boşluktan kanamaktır. Sessizliğin daha sessiz, kalabalıkların daha ıssız, yaşamanın daha anlamsız olduğu andır. Aşkın vazgeçilmez bir parçasıdır, özlemeden aşık olamazsın. Onun tamamladığı yerde onsuzluğun bıraktığı ıssızlığı hissetmeden onunla olmanın mutluluğunu bilemezsin...

İşte yine bir akşam, karşımda güneşin muhteşem kızıllığı ve bir gün daha batıyor yüreğimi kanatarak. Yavaş yavaş kayboluyor, gözlerden yerini karanlığa bırakarak aydınlık. Güller kokmaz artık, bülbüller ötmez, gülen yüzler gülmez, bakışlar mahzun. Silindi gözlerimden o güzel görüntü, onsuz ruhum acı bir hale büründü...

Bir gün diyorum, sanki yıllar geçiyor, içimde ki ateş güneşi yakacak derecede. Bugün bir kez daha anladım ki; dokunmasını istiyorum. İçinde saf sevgi olan bir dokunuşa hasretim, dokunsun istiyorum bana; en sevdiği bir çiçeğe, bir resme dokunur gibi. Yine oturmuş yalnız seyrediyorum güneşin batışını, batarken yüreğime batıyor hüzmeleri...

Sanki onu benden alıp gidiyor, her geçen gün biraz daha eskiyorum. Ona uzak kaldıkça ruhum çürüyor benim, gece çöktüğünde odama yüreğim karıncalanıyor. O vakit ona emanet ediyorum düşüncelerimi, beni kaybediyorum gecenin ilerleyen saatlerinde. O oluyor benliğim, özlüyorum, bekliyorum ve seviyorum. Yokluğunda biriktiriyorum onu, bir var bir yok, onsuzluğumla boğuşuyor sayfalarım, onsuz azalıyorum...

Hüznümü yokluğuna hapsediyorum, yalnızlığı onsuzluğumda ağırlıyorum. Kim bilir belki yüreğimin en sessiz misafiriydi yalnızlığım. Belki de onunla çoktu onsuz hiç yoktu, ne zaman o gelse onda buluyorum kendimi. Önce kokusunu çekiyorum içime nefes niyetine, sarılıyorum ruhuna hiç bitmeyesin diye. Sonra onu bende buluyorum, seviyor seviyorum, ona yakın bir o kadar uzak onsuzluğumu dinliyorum geceler boyu. O da bensizliğini dinliyor mudur, yazdıklarıma bakıpta ağlıyorum sanmayın, onu özleyince böyle olsun biraz da...

Yaşadığım en büyük mutluluğun gizemli, bir o kadar da anlamlı sırrı, nasıl bir sevdaysa bu sardı bütün bedenimi. Sobaharda nasıl yapraklar dalından kopup yere düşer benim de yüreğim yaprak misali onun ellerine düştü. Onu onsuz yaşıyorum gecenin en bitmeyen saatlerinde ama biliyorum ki biz ayrı değiliz tek yüreğiz kalbimde. Bedenimde onun kalp atışlarını hissediyorum, kalbimdeki sevginin bir eşinin onda olduğunu biliyorum...

İçimden binlerce mısra yazıp sayfalara dökmek istiyorum duygularımı ama ne o kadar sayfa var gökyüzünde, ne de o kadar mürekkep. Onu sevmem için tek bir neden mi istiyorsunuz benden; o zaman bakın gözlerime, biz susalım onlar konuşsun. Yazamıyorum artık, cümlelerimin devamı gelmiyor, cümleler kayıp. Konuşamıyorum artık, dilim lal olmuş sus pus duygularım, kalemim kırık, kalbim kayıp. Uyuyamıyorum artık, onsuz uykular haram, geceler zindan, rüyalar, hayaller kayıp...

Gülmeler yakışmıyor bana tebessümler kayıp, çığlıklar atıyorum artık. Onsuz öksüzüm, çaresizim, mutluluk kayıp. Sonbaharlar, ayrılıklar bitti artık; sevdaları, hayalleri yaşanmamışlığın acısıyla, gözyaşının buğusuyla kaldı gözler. Yürek isyanlarla sevdaysa terk edilişiyle, sonbahar yok, yürek kayıp. Öyle hüzünlü bakma bana; talan etme bu aşkın küllerini, silme bir kalemde doyumsuz hayallerimi. Sanadır tüm iç geçirişlerim; yüreğimin dile gelmesini bekleme toprak gibi içine girilmedikçe bilemezsin. Ayrılığın acısını, yüreğimde kopan depremleri yüreğin enkaz altında kalmadan bilemezsin...

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Hüznümü Şikayet Ediyorum...
» Söyletme Hüznümü Kanar Yaralarım
» Söyletme Hüznümü Kanar Yaralarım
» Hüznümü Aldatacağım Yeniden Çocuk Olacağım...
» Yokluğuna Savruldum