Menekşe
Özel Üye
Mesaj Sayısı : 2555
Kayıt tarihi : 30/08/10
 | | Konu: Gitmek Gerekir Bazen Salı Şub. 25 2014, 22:27 | |
| Gitmek Gerekir Bazen
Ben değildim… Sen giderken arkandan bakan. Çünkü biz ayrılmayacaktık, kimse gidenin arkasından bakmayacaktı. Hiç bitmeyecek, sonsuza kadar sürecek derken çıkıverir ortaya ve olduğun yere mıhlar seni.
Gözleri artık eskisi gibi bakmıyordur. Eskisi gibi dokunmuyordur elleri. Tenindeki o sıcaklık kaybolmuştur, sana bakarken bile belki de zoraki gülümsüyordur, hatta gözlerini kaçırmaya başlamıştır. Birlikte geçirdiğiniz vakitler olabildiğince azalmıştır. Ya hiç konuşmaz ya da havadan sudan sohbetler etmeye başlamıştır.
Aslında söylemek istediği bir şeyler vardır sana ama nedense bir türlü konuya girmez. Bu nedenle susmaktadır. Nedenini bir tek onun bildiği bir gerginlik vardır aranızda. Kurşun gibi ağır bir hava, öldürücü bir sessizlik.
Sonra düşünmeye başlarsın..Dünü, önceki günü, bir hafta öncesini.. Çok daha eski geçmişi..
Bir gün “Ben seni bıraksam da, ne olur beni asla bırakma” dediğini anımsarsın. Söz vermişsindir ona orada, onu asla bırakmayacağına, her nerede ne yaparsa yapsın, ona bir söz vermişsindir. Hayatın zorlu yollarında asla yalnız yürümeyecektir. Hayatın acımasızlıklarından, zorlu virajlarından en az zararla kurtulmasında yardım edeceksindir..
Çünkü verilen bir “söz”ün ne anlama geldiğini bilirsin ve sözünün ardında durursun daima. Onun çok hatalar yapacağının farkındasındır. İşte sadece bunu bildiğinden çok şanslıdır aslında ve bunun farkında değildir. “Asla yalnız yürümeyecektir bu yolda.”
Seni defalarca bırakmıştır. Senden nefret ettiği zamanlar olmuştur. Seni düşmanı gibi gördüğü zamanlar olmuştur. Mutluluğuna engel olmaya çalışan biri gibi görmüştür seni.
Oysa yüreğindi o senin. Canında candı. Yüreğin olmadığı bir yerde aşk yaşanır mıydı? Haksızlık bu. Gözünden bile sakındığın, seni acımasızca harcamaktaydı.
Bir zamanlar “sensizlik ölüm gibi” derdi. Şimdi sensizlikte aşkı ve huzuru arıyordu ya da aradığını sanıyordu. “Bu dünyada onu senden başka hiç kimsenin daha iyi anlayamayacağını, aşk benim için ancak sen varsan var” diyen sevgili şimdi seninle ilgisiz, seni hüznünle, acınla, yok olmuşluğunla, baş başa bırakıp giderken, sen rakınla, sigaranla birlikte yeniden bir araya gelir ve dertleşmeye başlarsın.
Kendince nedenleri vardır. Haklıdır da kendine göre. Ne verebilirsin ki ona. Bir kuru sevgiden başka. Oysa hayatını verebilirsin ona ama farkında değildir bunun. Senden zaman ister. “Tamam” dersin ama için içini kemirmektedir. Yanlış yaptığını bile bile çekilmek zorunda kalırsın.
Çıkışı olmayan bir labirenttir bu. Hangi koridora girersen gir sonuç değişmez. Hapissindir işte ve orada kalacaksındır sonsuza dek. Yine de çırpınırsın bir çıkış bulabilmek için. Bu yüzdende beklersin yapabileceğin tek şey beklemektir aslında.
Vesselam kıskançsındır. Başka birinin onu senden daha fazla sevebilme ihtimalini ve onun da sana duyduğundan daha güçlü bir aşkla başkasına bağlanmasını kaldıramazsın. Bu duyguyu yaşamaktansa ölmek daha cazip gelmeye başlar o anda insana. “Defol git” diyebilmeyi ne kadar da çok istersin. Belki de rahatlardın ama hiçbir zaman bunu diyemeyeceğini bilirsin. Onu seviyorsundur o bu kelimenin anlamını bilemese de. Çünkü ona bir söz vermişsindir. “Asla yalnız yürümeyecektir bu yolda.
Bugüne kadar savunduğun tüm ilkelerini, benliğini yıkıp gitmektedir. Haline bak! Kalması için her istediğini yapmaya hazırsındır. Ne acı… Gururun çoktan yenilgiyi kaybetmiştir. Onun gözünde ne haldesindir şimdi kim bilir. Kendi değerini düşürdüğünün farkındasındır. Ama o kendi değerini düşürdüğünün farkında değildir. Ama dayanamazsın gitmesine. Gittikten sonra yaşayacağın acıları taşıyamayacağından korkarsın. Bu acıyı çekmemek için yaparsın aslında yaptıklarını. O ise daha da uzaklaşıyordur senden.
“İyisi mi aldırma sen söylediklerime, git haydi” dersin. Onu tamamen kaybetmektense razı olmayı göze alırsın. Ama sözünü unutmazsın, “Asla yalnız yürümeyecektir bu yolda.”
“Şimdi gidiyorsun ya! Dönmek istersen bir gün çok bekleme olur mu? Acım sürerken dön, acımı yaşarken, bitmeden dön.”
Geçirdiğiniz bunca zamanın anısına, bunca güzel hatıranın anısına seni üzmek istemiyordur aslında. Asıl söylemek istediğinin yerine, türlü bahaneler uyduruyordur. Aşk böyledir zaten. Görmek istediğin görür, duymak istediğini duyarsın. Sözcüklere kendi anlamları yerine, işine gelen anlamları yükler durursun. O ne anlatmak isterse istesin, sen sadece kendi anladığını algılarsın...
Gitmek gerekir bazen. Bunları yaşamamak için, bir insana acıma duygusunu hissettirmemek için, kalıpta daha fazla ona haksızlık etmemek için.
Gözleri iyi açmak gerekir. Aşkın bittiğini, artık istenmediğini görmek için, illâ söylenmesi mi gerekir. İllâ tane tane anlatması mı gerekir. Tamam, sen hâlâ onu çok seviyorsun diye, onunda seni sevmesi mi gerekir.
Bunun önemi yok artık onun için. O başka bir boyuta geçmiştir çoktan. Bir ayrılabilse, bir anlayabilsen onun için aşkın bittiğini çok rahatlayacaktır. Üzerinden büyük bir yük kalkacaktır. Aslında biliyor musun o da olmayacak şeyleri düşünüyordur o an.
“Ayrılsak ta arkadaş kalsak” gibi… Olmaz ki mümkün olabilir mi böyle bir şey gerçekten. O da bilir, bilir ama hiç olmazsa vicdanını rahatlatır biraz. Gidiyor ya! Sorumluluk hissetmektedir ya! Aldırmamalısın bunlara, bir deli gibi aşıksa hala, iki sevgili arasında arkadaşlık, dostluk gibi kavramlar söz konusu olamaz.
Bahaneler sıralamadan patlar bir gün. Senin öfkelerine, kıskançlığına, senaryolarına dayanamaz. “Yeter artık, ne olacaksa olsun” diye söyleyiverir tüm gerçeği. Bir tokat gibi yapışır suratına tüm çıplaklığıyla gerçek. İlk aklına gelen “Hani beni çok seviyordun! Hani bensiz yapamazdın! Yoksa başka biri mi?” Cümlenin sonunu getiremezsin.
Sorma sakın
Sus
Suskunluğunla ört içindeki kasırgayı… Esip kavuran, yakıp yıkan o kasırga, daha çook uzun bir süre esecek içinde. Şimdiden teslim olma. İlle de bir şey söylemek istiyorsan, sana güzel günler yaşattığı için ona teşekkür etmelisin. Kötü anılarını, onun için hala delirdiğini, hâlâ çok sevdiğini, kafanı, elini gözünü çok duvarlara vurduğunu, rakı ve sigaranla kanka olduğunu içindeki kasırgaya sakla..
“Madem beni artık istemiyorsun, yolun açık yüreğin aşkla dolsun ey sevgili” de ve yüreğine dön. “Asla yalnız yürümeyecektir bu yolda.” Bilirsin ve bunu o da bilir..
Gitmek gerekir bazen. İşte o an gelmiştir. Kabul etmek istemesen de belirsiz bir yolculuktur bu. Nereye gideceğini, ne zaman biteceğini bilmeden çıkarsın yola. Yürek ağrısı da caba..
Çekebileceğin en büyük acıyı yaşıyorsundur. Kaçışta yoktur üstelik nereye gidersen git seninle gelir. Sakın ağlama..Yalnızlığı arkadaş edin kendine. Biliyorum dışarıya doğru ilk adımı attığın andan itibaren dönmek isteyeceksin geriye. Ama sakın dönme. Sıfırsın ya o anda, dönüşün sıfırın altına indirecektir seni.
Kim bilir belki de o dönmek ister bir süre sonra. Belki tekrar eskisi gibi olursunuz. Tek bir yürek, tek bir beden..
Hayır
Hayır, sende inanmıyorsun bu söylediklerine değil mi? Hiç bir şey eskisi gibi olmaz. Bilirsin ki yaşanan hiçbir an bir daha yaşanmaz.
“Başkasını buldu artık beni önemsemiyor. Ya da kendince nedenleri var. Sonuçta artık seni istemiyor.” Diye kendini boş yere yeme, ne anlamı var ki bunun artık.
Öyle ya da böyle bitti işte. Kim olursa olsun onun hayatında… Tek gerçek artık senin kadının olmayacağı, kabullenmelisin bunu artık.
Gitmek gerekir bazen. Yüreği dinlendirmek, kendini dinlemek, yalnızlığın seni olgunlaştırdığını beklemek için.
Onu onsuz yaşamak için derinlerden gelen acıyı gecenin soğuk ve koyu karanlık zifirine ortak edip, kardelen kokularını bir gün yeniden duyabilmek umuduyla, bir sincabın meşe palamutlarıyla nasıl oynadığını seyrederek, aynı şeyleri tekrar yaşamama gücü bulabilmek ve onu her nerede, kiminle olursa olsun, mutlu görmeyi dileyerek; GİTMEK GEREKİR BAZEN..
ALINTI
| |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Gitmek Gerekir Bazen Çarş. Şub. 26 2014, 01:38 | |
| | |
|
] 
