İçimdeki Yalnızlık
-Bazen insan kalabalıkta bile yalnız hisseder kendisini
-Bu yalnızlık kimilerine iyi gelirken,bazılarının depresif
olmasının sebebidir.
-Ancak ben her zaman, insanın biraz da yalnız kalmasını kendi
içine dönmesinin gerekli olduğunu düşünenlerdenim.
-Vicdânımızı ve kendi iç sesimizi, muhâkeme etmenin doğru olduğunu düşünmüşümdür.
-Gelin görüm ki: Hayatın içindeki yaşanmışlıklar insanı yalnızlığa iter.
-Yaşadığı sürece insanoğlu, hep güveni ve sevgiyi arar, arar da
bazen geç kalır hayata.
-İşte böyle durumlarda, en sadık dostlarımız kitaplardır.
-Dedikodu yapmak, insanı üzmek gibi misyonu olmadığından; onlara
kolayca teslim olabilirsiniz.
-Seçim her zaman size aittir, ve de öyle olmalıdır.
-Bazen alıp başını gitmek istersin uzaklara, kaybolmak ve bir daha geri dönmemek..
-Bu bir serzeniştir aslında..
-İçten içe yaşanan duygu fırtınasıdır, kimseyi üzmemek adına
bir yok oluştur belkide..
-Durum ümitsizken, aniden telefon çalar.
-Sevinç çığlıkları atarsınız, gülümsersiniz yine hayata ve
sizi seven herkese..
-Hayat böyledir işte, inişleri ve çıkışlarıyla bizi her daim,şaşırtmaya devam eder.
-Hayat sürprizlerle doludur aslında;
-Bugün çok üzgünüm belki, beklenen haber, galiba yine gecikti;
-Ancak aklıma ünlü düşünür Decartes''in bir sözü geldi.
-Nefes alıyorsan, hâlen bir ümit vardır.
-Hangimiz böyle hâlleri, zaman zaman yaşamıyoruz ki;
-Biliyorum ki, bu durum geçici..
-O yüzden kendine gel kızım, hadi sana sütlü kahve yapayım
da üzülme artık diyorum, kendi kendime teselli veriyorum
-Hadi sizler de birer kahve alın kendinize
-Lütfen sizlerde ümidinizi kaybetmeyin..
Anasayfa 
] 
