mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Sessiz Bir Çığlık... C.tesi Ocak 11 2014, 21:37 | |
| Sessiz Bir Çığlık...
Aşk kurban edildi.
Bir çığlık sonsuza uzandı.
Önünde uzanan sonsuzluğa doğru baktı, bir mum duruyordu uzakta, elindeyse son kibrit çöpü yanmayı bekleyen. Yaksa kibriti muma ulaşmadan söner miydi avuçlarında, karanlıkta mı kalırdı yüreği. Bir lodos esti sonsuzluktan, ürperdi teni, küçük bir umut biriktirmişti içinde, böyle anlar için. Biriktirip, yüreğinin kutucuğuna saklamıştı, avuçlarına aldı umudu, umut küçük kaldı, mum uzak. Mum uzak kaldı, kibrit çöpü tek, ayağını kaldırdı, umudun gücüyle bir adım yaklaştı sonsuzluğa. Mum ses verdi, bir kaç adım daha attı, buruk bir heyecanla son kez baktı sonsuzluğun hiç görmediği gözlerine. Geri dönmek istemeyebilirdi, gidişleri tükenmiş bir çocuk gülümsedi yüreğinde. Gidiş yoktu, dönüşlerse hiçlik, gidiş olsa, dönüşler yine hiçti, ne farkı kalmıştı ikisinin. Ümitsizliğe düştü, yüreğinde havalanan kuş, yere düştü kanadı kırık...
Umut kelebeğe dönüştü
Bir günlük ömür sürdü
Oysa gitmeyi dilemişti her şeye rağmen, içi pır pır etmişti o muma erişmek, aydınlığa çıkışların yoluydu. Zamana yenik düştü yüreği, hayata yenik düştü umudu, toz pembe hayalleri karardı, bulutlar sardı gökyüzünü. Bir daha döndü, sonsuzluğa baktı, son bakış tekrar olmuştu, elleri hayal uçurtmanın ipinde, ip koptu hayal oldu. Oysa mum alevi meşaleler yakmıştı, düşlerinde, gri yalnızlığı son bulacaktı, sisler kalkacak, aydınlık olacaktı gökyüzü. Maviydi her şey, sonsuzluk kadar mavi, hayaller kadar mavi, bir adım gitmek istedi sonsuzluğa ayağı tökezledi, yarım kaldı yolculuk, yarım kaldı düşleri...
Ellerinde soldu düşleri
Hiç oldu gidişleri.
Gidişlerden ürkmüştü ilk defa, gidişlerin dönüşlerine kırgın. Aşktan korkmuştu ilk defa, aşkın sonları buruk, kaybetmeyi göze alamazken, ilk defa meleklere bırakmayı seçmişti; yıllar önce kanadı kırılmış bir eski melek. Gitmek istese, engeller serilmişti yollarına, engelleri aşsa, sonlar belirsiz. Başlamakla, hiç başlamamak arasında ince bir çizgi serildi önüne adımını attı, yüreği ağır çekti, uçuruma düştü gözleri...
Sevgi için kendinden geçti.
Sevdiği için sevdiğinden.
Oysa günün gülüşünden güzeldi gülüşü, günün doğuşu olmuştu, her şeyden öte. Beklemeye bile razı kılmıştı gönlünü ve elleri kayboldu henüz dokunmadan tenine. Sevgisini tatmadan, sevgiye yenik düştü ruhu, perdeler çekti, hiç görmeden gözlerine, hiç yazılmamış bir efsane kaldı şehirde...
Zamansız zamanlara denk düştü gelişi.
Hayata vurgun düştü kavuşmak.
Şimdi üşümek var gri yalnızlıkta, isyanda bir çığlık var kimsenin anlayamayacağı. Perdeler aralanırsa bir gün, anlatılacak uzun bir hikaye var; kimsenin bilmediği yarım kalmış, imzasız mektuplar var çekmecede, hiç gönderilmemiş. Kırpılmış düşler, kırık hayaller var muma hasret bir kuytuda...
Süzülmek istenen onun penceresi
Kapalı perdeler kaldı umutsuz.
Yüreğine fısıldayan düşlerin getirdiği isim, düğümledi gidişlerini, dokunamadan düş gülüşlerine, baştan yıktı masal dünyasını, hayatın acımasız yanı. Umuda bıçak saplandı, umut kan oldu, gözyaşları akmaya bile yorgun ve herkesin sonunu farklı yazdığı bir masal kaldı, henüz hiç söylenmemiş. Kurumuş yapraklara dönüştü, biriktirdiği yemyeşil rüyalar, dünün ağırlığı, yarının belirsizliği kilitledi gidişlerini...
Zamansız zamanlara aktı kum taneleri.
Umut kelebeği ölü uzandı.
Gidişler susturuldu sonunda, gri yalnızlık sardı gökyüzünü, kanadı kırık melek bir kenara çekildi. Melekler baktı onun gözlerine, içindeki hüzne bulaştırmamanın buruk hissi, mutluluğa uğurlandı küçük mum alevi, yüreğinde meşaleler yansın diye. Ve melek kapattı gözlerini, mumun alevi daimi olsun umuduyla ve sustu tüm sözler, söylenmemiş çekildi kenara. Özlemlere düştü zaman, zamansız oldu aşk ve umutlar çekildi belirsiz bir yalnızlık sardı her yanı...
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Sessiz Bir Çığlık... Paz Ocak 12 2014, 01:15 | |
| | |
|
] 
