mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Gecede Keman Hıçkırıkları... Çarş. Ara. 18 2013, 20:55 | |
| Gecede Keman Hıçkırıkları...
Akşam olmakta uzak dağların ardında trenler geçmektedir şimdi, gözlerimde mavi gecelerin yıldızları,yüreğimde özlemin ince sızıları yorgun güvercinlerin kanat çırpınışlarında soluğum. Bakakalırım her akşam öyle dalgın, dargın ve ıraklardan ırak yalnızlığımdır damlayan karanlığın kirpik uçlarında her gece her sabah bir çocuktur içimde alıp başını gider uzak dağların doruklarına. Yıllar var ki tek bir çiçek açmadı gönül bahçemde kabr-i hanemde tek bir yolcu geçmedi çöl oldu, gülistanım şiiristanım, düşistanım...
Oysa hep yolculuklardı sakladığım kendime, keşifsiz denizlerdi yıllarca bir ayrılığı biriktirdim deltalarda, bir yalnızlığı kendimden kaçıp kaçıp kurtulmak isteyen bir gemiydim belki, belki bir deliydim herkesin akıllı olduğu bir dünyada. Oysa yıllar varki tek bir gemi geçmedi denizlerimde, göğümde tek bir martı uçmadı, yaşlı ve yalnız bir ağaç gibi sürgün kaldım yüreğimin içinde. Bilirimki, her akşam gözlerimde akıp giden o çağıltı avuçlarımda taşıdığın ateşle sudur. Uzak dağların ardında kalan çiçek gözlü bir kızın kokusudur, her dizede yüreğime kanayan sözcüklerle yazılan...
Akşam olmakta uzak dağların ardında trenler geçmektedir şimdi, yüzümde sınırları çizilmemiş bir hüznün camları parçalanıyor. Depremler başlıyor her gece, şehirler çöküyor içimdeki çukura ve her sabah yeniden yüreğimde sızılarla uyanır bir dağ çiçeği. Bakarım öyle uzaklara kanayan gülüşlerle, kırık düşlerle ki, metropol duvarlara yapıştırılmış boynu bükük bir resim karesi gibiyim sanki hüzünlü yüzüm aykırı sakalımla...
Akşam olmakta uzak dağların ardında trenler geçmektedir şimdi, gecede keman hıçkırıkları, başımda gam, belki analar ağlamaktadır uzak bir kentte, yittik çocuklar, yorgun babalar ve yüreklerinde ezikliği çaresizliğin. Belki herkes bir yarayı sarmaktadır kendi içinde kimbilir kimsesiz bir ölümü karanlığında...
Yıllar varki, ayrılıklar yaralı bir nehir gibi akmaktadır içime, rüzgarlar eserken alnımın sahillerinden, uzak denizlere savrulur düşlerim, kirlenir mavi gülüşlerim, yaralanır martılar, havada asit ve kir kalır. Simsiyah bir bulut gölgeler yüzümü her gece, gecelerki, yaslandığım tek sığınak. Akşam olmakta yine, ey geceden gelip geceye giden trenler, bir gün yanlış saatlerin gözlerimde buluştuğu bir noktada bir damla su gibi düşünce hayatın uçurumundan son isyanını çekince yüreğim, alıp götür beni buralardan. insanın uğramadığı uzak kıyılara bir derviş gibi ıssızda yanmak için, kendi içimde sarmak için yaramı...
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Gecede Keman Hıçkırıkları... Perş. Ara. 19 2013, 00:53 | |
| | |
|
] 
