mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Tıkandığım Anlar... Perş. Ekim 03 2013, 19:01 | |
| Tıkandığım Anlar...
Ağızdan çıkan sözü geri almak mümkün değildir, kalp kırmaksa yapılan en kolay işlerdendir ama yeniden onarmak çok zordur. Yazımı okuduğunuzda tıkandığınız anları nasıl aşabileceğinizi göreceksiniz. Ne zordur boğazına düğümlenen cümleyi ağzından çıkaramamak, ne zordur yutkunmakta zorlanarak gözünden akacak yaşları içine akıtmak. Ve susmak zorunda kalmak...
An gelir sanki nefesiniz kesilir, kalbiniz bir farklı çarpar, bağırmak çağırmak istersiniz ama yapamazsınız çünkü susmanız gerekir. Ağzınızdan çıkacak tek bir kelime onlarca kelimeyi peşinden sürükleyecek ve söylememeniz gereken bir ton cümleyi ortaya dökecektir. Bilirsiniz ki, söylerseniz rahatlayacaksınız, içiniz boşalacak ama yapamazsınız çünkü susmanız gerekir...
İşte böyle zamanlar, tıkandığım anlarımdır, o anda yaşamı terk edip gitmek istediğim anlarım, çaresizliği iliklerimde hissettiğim anlarım. Acı çörekleniverir yüreğime, ağırlığını sanki taşıyamam ezilirim altında ama yine de konuşamam. Eğer konuşursam yıkıp dökeceğimi bilirim, oysa kolay mı kuruluyor ilişkiler, ne emekler veriliyor, neler sineye çekiliyor, ne çabalar harcanıyor...
Eskiden böyle değildim, son sözümü başta söylemekten çekinmezdim, insanları olduğu gibi kabul etmezdim. Bana karakterleri uyarsa canımda olurlar derdim ama hayat bana bunun doğru olmadığını gösterdi. Her insanın farklı bir yapıda olduğunu, özü iyi olup sabırsız ve patavatsız olabileceğini, beni veya başkalarını kırdıktan sonra çok pişmanlık duyabileceğini öğretti...
Şimdi biliyorum ki, karşımdaki insanı olduğu gibi kabul etmeliyim, kabullendiğim özellikleri içinde olumlu yanları fazlaysa, bağımı sürdürmeliyim ama eksileri çoksa, o zaman uzak durmalıyım. Tıkandığım anlara gelince, çok zorlanıyorum, acı çekiyorum ama biliyorum ki ağzımdan çıkacak tek bir kelime beni de karşımdakinin pozisyonuna sokacak. Ve ben söylersem, girdiğim yolun dönüşü de olmayacak o yüzden susmayı tercih ediyorum...
Peki, tıkandığım anı aşmak için ne yapıyorum güzel bir yöntem buldum kendime, empati yapıyorum. Yani kendimi onun yerine koymaya çalışıyorum, onun kişisel özelliklerini taşısaydım ne yapardım diyorum. Bakıyorum ki, o kendince haklı çünkü o, daha fazlasını bilmiyor, gelişimini tamamlayamamış. Eğer gelişmeye açıksa ona yardım ediyorum, değilse hiç kalbini kırmadan ondan uzaklaşıyorum...
İçimde patlamaya hazır konumda olan volkanı ise başka bir yerde patlatıyorum. Yalnız kaldığım bir anda söylenmesi gereken her şeyi sanki karşımdakiyle konuşuyormuş gibi söylüyorum. Ama kavga etmeden, bağırmadan, sakince söylüyorum, böylece ben de rahatlıyorum...
Hayat kısa, yapılacak onca güzel iş varken, birbirimize katkı sağlamak varken, yıkıp dökmek çok yanlış, hayat bana bunu öğretti. Bir insanın hayata bakışını değiştirmek, geniş görüşlülüğünü geliştirmek, ona yanlış olan yönlerini göstermek ve nasıl değişebileceğini öğretmek kadar güzel bir şey yok. Amacınız birilerine katkı sağlamak olunca, tıkandığınız anları aşmak da kolaylaşıyor. Şu kısa olan hayatı kavga ve kırgınlıktan uzak yaşamanızı sağlıyor...
Ben bunu hayatıma yerleştirdim ve artık daha iyiyim. Tabi burada söylemeye çalıştığım şey hakkımızı yedirmek değil, sadece biraz daha idareci olmak. Eskiden hiç sahip olamadığım sabır duygusunu geliştirmek, inanın hayat daha kolay ve anlamlı olacak. Sağlıklı ve kalıcı ilişkiler geliştirmeniz dileğiyle...
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Tıkandığım Anlar... Cuma Ekim 04 2013, 01:11 | |
| | |
|
] 
