Sevgimi Kağıt Sandala Yükledim

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

Sevgimi Kağıt Sandala Yükledim

Gidiyorsun biliyorum, küçük ve kırık adımlarla uzaklaşıyorsun yanımdan. Ürkek bir keçi yavrusu kadar sessiz, gidiyorsun. Kaçar gibisin diyesim geliyor. Gözlerinde yabancısı olduğum, tanımlayamadığım karartılar dolaşıyor, buğulu bakıyorsun. Daha önce hiç duymadığım kelimelerle, senin olmayan cümlelerle konuşuyorsun anlayamıyorum. Sana benzemiyorsun uzun zamandır, yeni ve tedirginsin. Hangi ağacın, hangi dalında daha güvende olacağını bilemeyen bir saka kuşu kadar cılız darbelerin...

Uçamıyorsun, böylesin ne söyleyebilirim ki kendi seçimin kendi doğrun, öyle olsun git. Git, dünyanın bütün ağaçlarının gölgesinde tek başına otur. Kimselerin bilmediği şarkılar söyle, sesine başka sesler katılmasın. Yanı başına düşen yaprağa aldırma, gagasıyla avucunu tıkırdatan kavuniçi kanatlı kuşa kırıntı atma, göle taş atma...

Yapabilirsen yap bunları, değiş ne istiyorsan öyle olsun. Rüyalarını kimseye anlatma, kimselere endişelenme. Dağ yamaçlarının, adını bilmediğin sessiz çiçekleri hep adını bilmediğin çiçekler olarak kalsın. Kitap sayfaları arasına papatya koyma, kurutma, gün gelip kimselere kuru çiçeklerle tazelenen sevgiler uzatma, bunu hayalini bile kurma...

Küçük sürprizler düşünme sözgelimi, bir balık kadar sessiz ol. Senin yaşamın, ne söyleyebilirim. Geçecek demekten, beklemekten başka ne gelir elimden sabrederim. Umutlanırım, kendimi oyalarım, yalnız kalmak istiyorsan buna bir şey diyemem. Ama ben ne olacağım, kimsesiz kalacağım işte söylüyorum sana sözümün içinde bir yerlere koy, sakla ve inan...

Çekip gideceksin, bunu anladım hatta belki gittin bile ben yeni yeni anlıyorum. En son ne zaman bakmıştın gözlerime ve en son ne zaman göz bebeklerimiz karışmıştı birbirine. Ah dilimin ucuna neler geliyor söylemekten ürküyorum, sana olacakları, düşünüyorum,
ürküyorum. Bana olacakları düşünüyorum işin içinden çıkamıyorum buna değer mi diyorum, değmez, biliyorum...

Çünkü biliyorum. Çekip gitmek insanı nasıl yaralar biliyorum, nasıl yalnız ve kimsesiz kalıyor insan. Nasıl gecelerin karası yüreğini sıvıyor, nasıl gözlerine mil çekiliyor biliyorum. Şimdi yüreğime çöreklenmiş acının her zerresini yeniden tadarak gidişini seyrediyorum. Üstüne seviyorum yazdığım bir kağıttan sandal yapıyor, dereye bırakıyorum. İster yüzsün, ister batsın, ister bir çalıya takılsın o kağıt sandal hep derenin bir yerinde olacak biliyorum. Ancak böyle rahatlıyorum...

Selam Sevgi ve Dua ile...

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Sevgimi Kağıt Sandala Yükledim...
» Sevgimi Yük Sayanlar
» Bir Kalem Bir Kağıt...
» Kağıt Kalem Harfler ve Yitirilmişlikler